ส่วนที่ 4 บทที่ 063

บทที่ 63 หนึ่งเตียงบรรเลงรัก

ฉินเจิงเหนื่อยล้าอย่างยิ่ง ดังนั้นหลังจากเซี่ยฟางหวาต้มยากลับมาที่ห้อง เขายังคงนอนหลับอยู่

เซี่ยฟางหวาถอยห่างจากประตูห้องอีกครั้ง เดินเลียบใต้ชายคาไปตามแนวกำแพงฝั่งทิศตะวันตก บนกำแพงยังคงมีภาพวาดและตัวอักษรบันทึกสลักเอาไว้เหมือนเดิม

นางเดินเลียบเชื่องช้าพลางใช้มือสัมผัสร่องรอยพวกนั้น ท้ายสุดก็ย่อตัวลงนั่งพิงเชิงกำแพง

“คุณหนู บนพื้นเย็นนะเจ้าคะ” ซื่อฮว่าขยับเข้ามาพร้อมเอ่ยเสียงเบา

เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า

“ถึงแม้ท่านอยากนั่งตรงนี้ แต่ก็ควรให้บ่าวไปนำเบาะมารองนั่ง” ซื่อฮว่ากล่าวอีก “ร่างกายท่านเดิมทีอ่อนแออยู่แล้ว หากท่านอ๋องน้อยตื่นมา เห็นว่าท่านมานั่งอยู่ตรงนี้ คงตำหนิบ่าวที่ไม่ดูแลท่านให้ดี”

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าไปนำเบาะรองนั่งมา” เซี่ยฟางหวาบอก

ซื่อฮว่าเห็นว่านางตัดสินใจแล้วว่าจะนั่งอยู่ตรงนี้จึงได้ไปเดินไปทำตามคำสั่ง

ไม่นานนางก็นำเบาะรองนั่งหนากลับมา รองสะโพกให้เซี่ยฟางหวานั่ง

“เจ้าออกไปเถอะ ข้าอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ” เซี่ยฟางหวานั่งลงบนเบาะแล้วยกมือไล่นาง

ซื่อฮว่าพยักหน้ารับ ถอยห่างออกมาแล้วไปทำงานอื่น