ส่วนที่ 4 บทที่ 010-2

บทที่ 10-2 คำนับฟ้าดิน

“รัชทายาทเป็นห่วงบ้านเมือง กังวลเรื่องพรมแดน นับว่าเป็นวาสนาของหนานฉิน นี่เป็นสิ่งที่ผู้มีฐานะเป็นรัชทายาทควรทำเช่นกัน แม้เสด็จอาทรงประชวร แต่ยังมีเจ้าอยู่ด้วยคงไม่ต้องเป็นห่วงนัก แต่ช่วยรอข้าคำนับฟ้าดินเสร็จก่อนได้หรือไม่ แล้วเจ้ากับขุนนางทุกท่านค่อยหารือกันภายหลัง ยามนี้โปรดระงับความกลัดกลุ้มของเจ้าไว้ก่อน ถึงอย่างไรการขัดจังหวะงานสมรสของผู้อื่นก็ไร้ซึ่งคุณธรรมความเมตตา ไม่ใช่พื้นฐานของการรักใคร่ราษฎร” ฉินเจิงพูดจบก็เลิกสนใจฉินอวี้ กล่าวกับผู้ดำเนินพิธี “เริ่มต่อ”

ผู้ดำเนินพิธีพยักหน้า สูดลมหายใจแล้วตะโกนเสียงดังอีกครั้ง “สามีภรรยาคำนับซึ่งกันและกัน”

ฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวาหันหน้าเข้าหากัน คำนับซึ่งกันและกันเชื่องช้า

ทุกคนโดยรอบพากันกลั้นหายใจ วินาทีนั้นไม่มีใครกล้าหายใจแรงแม้แต่คนเดียว

ฉินอวี้พลันหลับตาลงแล้วลืมขึ้น มองทั้งคู่ด้วยแววตาเย็นชา ทว่าไม่ได้ส่งเสียงขัดขวางอีก

ผู้ดำเนินพิธีรอทั้งคู่คำนับกันและกันจนเสร็จสิ้นพิธีการ จากนั้นถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “เสร็จสิ้นพิธีการ ส่งตัวเข้าห้องหอได้”

ฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวายืดตัวตรง สบตามองกันและกัน