ส่วนที่ 3 บทที่ 107-2

บทที่ 107-2 ปั่นป่วนค่อนเมือง

เซี่ยม่อหานกลับมาจวนจงหย่งโหวด้วยความรวดเร็ว ซื่อซูทราบข่าวและมายืนรอหน้าประตูก่อนแล้ว เมื่อเห็นเขากลับมาถึงก็รีบก้าวขึ้นมา กล่าวด้วยความดีใจ “ซื่อจื่อ ท่านกลับมาเสียที”

“ท่านลุงเป็นเช่นไรบ้าง” เซี่ยม่อหานพยักหน้ารับ

“นายท่านต้องปลอดภัยแน่นอน ท่านวางใจเถิด” ซื่อซูมองไปยังข้างนอกแวบหนึ่งก่อนเดินตามเซี่ยม่อหานเข้าไปข้างใน ตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“น้องข้าเล่า” เซี่ยม่อหานแม้เดาออกอยู่แล้ว แต่เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็สงบใจได้บ้าง

“คุณหนูกับคุณชายเหยียนเฉินอยู่ที่เรือนของนายท่านขอรับ” ซื่อซูกล่าวอย่างคลุมเครือ “ถึงอย่างไรนายท่านไม่ทราบว่าเหตุใดถึงล้มป่วยอย่างเฉียบพลัน คุณหนูกับคุณชายเหยียนเฉินกำลังตรวจอาการให้อยู่”

เซี่ยม่อหานพยักหน้า

เมื่อมาถึงเรือนพักของชุยอวิ่นก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนชวนให้ทุกคนหวาดหวั่นพรั่นพรึงดังออกมาจากข้างใน ทาสรับใช้ในเรือนต่างพากันหลบหนีออกห่าง

เซี่ยม่อหานชะงักเท้าครู่หนึ่งก่อนเร่งฝีเท้าเข้าไปข้างใน เขาเพิ่งมาถึงกลางลาน เซี่ยม่อหานกับเซี่ยหลินซีก็ออกมาต้อนรับ

ทั้งหมดทักทายกันพอเป็นพิธีก่อนเข้าไปยังห้องรับรองด้วยกัน