ส่วนที่ 3 บทที่ 080-2

บทที่ 80-2 เรื่องของความรู้สึก

เมื่ออยู่กินข้าวเช้ากับเซี่ยฟางหวาเสร็จแล้ว เหยียนเฉินก็ไปดูอาการเซี่ยอวิ๋นหลานที่ห้องข้างๆ

แม้เซี่ยอวิ๋นหลานไข้ลดแล้ว ทว่ายังคงไม่ได้สติ ทั้งยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นมาในเร็วๆ นี้ อาการเขาแย่กว่าเซี่ยฟางหวามาก ใบหน้าซีดขาว คิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปม แม้ไม่มีลมปราณขยับไปมาแล้วแต่สภาพจิตใจก็อ่อนแอบ้างรุนแรงบ้าง ยามเมื่ออ่อนแอก็แทบไม่ได้ยินเสียงใจเต้น ยามเมื่อรุนแรงก็สั่นไหวจนน่ากลัว

สภาพแบบนี้เหยียนเฉินสังเกตเห็นตั้งแต่ครั้งแรก คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับพิษคำสาปเผาใจบนตัวเขา หากไม่ถอนออกเขาจะต้องทนรับความทรมานจากมัน

พิษคำสาปเผาใจเป็นพิษที่ร้ายแรงที่สุดหาใดเปรียบในใต้หล้า

เผ่าภูตผีมีบางสิ่งดำรงอยู่ได้เพราะกฎสวรรค์ ครอบครองพลังเหนือธรรมชาติทั้งบนฟ้าและผืนดิน ย่อมหมุนเวียนได้เพราะผลลัพธ์เป็นธรรมดา หากตกอยู่บนร่างมนุษย์คนใดต้องทรมานอย่างแสนสาหัส

เหยียนเฉินครุ่นคิดเนิ่นนานก็ฝังเข็มให้เขาอีกครึ่ง ครั้งนี้ฝังลงบนหน้าอก

หลังฝังเข็มร่วมครึ่งชั่วยาม หัวใจเขาก็ค่อยๆ สงบลง