ส่วนที่ 3 บทที่ 049-1

บทที่ 49-1 บังเอิญ

ตั้งแต่ฉินเจิงจูงมือเซี่ยฟางหวาออกมาจากที่พักของเหยียนเฉินก็ยกมุมปากยิ้มไม่หยุด

เมื่อเทียบกับฉินเจิงที่อารมณ์ดีมากนั้น สภาพจิตใจของเซี่ยฟางหวากลับจมดิ่งลงเล็กน้อย

ฉินเจิงสัมผัสได้อย่างรวดเร็ว เขาพอจะมั่นใจว่าความรู้สึกนั้นมาจากเหยียนเฉิน เหยียนเฉินเพิ่งจะได้พักผ่อนทว่าตัดสินใจกลับเป่ยฉี นางย่อมต้องอาลัยอาวรณ์อย่างแน่นอน แต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยจี้จุด เพียงกล่าวอย่างสบายใจ “วันนี้อากาศดียิ่ง เราไปเล่นว่าวที่เนินเขาทิศใต้กันดีกว่า!”

“ไม่ไป!” เซี่ยฟางหวาส่ายหน้าอย่างไร้อารมณ์

“เพราะเหตุใดเล่า? หรือว่าวันนี้เจ้ามีธุระอื่นอีก” ฉินเจิงมองนาง แสร้งว่าไม่เข้าใจ

เซี่ยฟางหวาครุ่นคิดก่อนเอ่ยตอบ “วันนี้เป็นวันแห่ขบวนศพของฮูหยินผู้เฒ่า เมื่อเช้าข้าเพิ่งไปเคารพศพที่จวนแหล่งธัญพืช หากไปเนินเขาทิศใต้ทั้งแบบนี้ ถ้ามีคนไม่หวังดีพบเข้า กล่าวหาว่าไม่เคารพผู้อาวุโสตระกูลเดียวกัน เผยแพร่ออกไปคงไม่ใช่เรื่องดีนัก ถึงไม่มีธุระใดก็ไปเล่นว่าวไม่ได้”

ฉินเจิงส่งเสียงในลำคอ “เจ้าพูดมีเหตุผล ข้าลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย” พูดจบก็ครุ่นคิดชั่วครู่ “ไม่อย่างนั้นก็ไปฟังดนตรีบรรเลงที่โรงน้ำชา!”