ส่วนที่ 3 บทที่ 038

บทที่ 38 หึงหวง

เมื่อมาถึงหน้าประตูเมือง เวลาก็เพิ่งผ่านเที่ยงวันมาไม่นาน

ขบวนของชุยอี้จือยังมาไม่ถึง

นอกจากฝั่งอิงชินอ๋อง รถม้าของเสนาบดีฝ่ายขวารวมไปถึงนายพลหลายท่านในราชสำนักก็มาถึงเพื่อรอรับแล้วเช่นกัน ทั้งหมดล้วนแต่เป็นผู้มีความสัมพันธ์อันดีกับนายพลอู่เว่ยในสมัยนั้น

ทุกคนรวมตัวกันอยู่หน้าประตูเมือง ผนวกกับประชาชนโดยรอบ มองจากระยะไกลแล้วแน่นขนัดมาก

เซี่ยม่อหานมารออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นฉินอวี้ก็เผยยิ้มทักทาย “ในที่สุดองค์ชายสี่ก็กลับถึงเมืองหลวงแล้ว หลังจากนี้ฮองเฮาเหนียงเหนียงคงบรรทมนอนหลับได้อย่างสบายใจเสียที”

ฉินอวี้ลงจากม้า โยนเชือกบังเหียนทิ้งแล้วเดินเข้ามาบีบไหล่เซี่ยม่อหาน ยิ้มตอบเขาว่า “พี่จื่อกุย หากทราบเร็วกว่านี้ว่าการไปม่อเป่ยจะทำให้ข้าสูญเสียสิ่งโอกาสดีๆ ไปมากมาย ไม่ว่าจะโน้มน้าวอะไรมาข้าคงไม่ไปม่อเป่ยหรอก”

เซี่ยม่อหานมึนงง