ส่วนที่ 3 บทที่ 034-2

บทที่ 34-2 เต็มใจ

เดินไปได้มาไกลนัก อิงชินอ๋องกับพระชายาก็เดินออกมาอย่างรีบร้อน เมื่อเห็นฉินเจิงลากเซี่ยฟางหวามา ทั้งคู่ก็มึนงงไปชั่วขณะ พระชายาอิงชินอ๋องเอ่ยขึ้นก่อน “เจิงเอ๋อร์ หวาเอ๋อร์ พวกเจ้า…”

เซี่ยฟางหวาก้มหน้า การเข้ามาในจวนผู้อื่นกลางดึกแบบนี้จะให้นางอธิบายอย่างไร

“พวกท่านจะไปไหนกัน” ฉินเจิงมองบุพการีแล้วเลิกคิ้วถาม

“จะไปไหนได้อีก? ไม่ใช่ว่าเกิดไฟไหม้ป่านอกเมืองหลวงสามสิบลี้หรือ? น้องสาวเจ้ากับจินเยี่ยนเดินทางไปเมืองหลินเฝินเลยติดอยู่ตรงนั้น เดิมทีพ่อเจ้าจะนำคนไปหา แต่ได้ยินว่าเจ้าไปแล้วก็เลยอยู่รอที่นี่ แต่ตอนนี้เหตุใดเจ้าถึงพาหวาเอ๋อร์กลับมาแทน? น้องสาวเจ้ากับจินเยี่ยนเล่า?” พระชายาอิงชินอ๋องถาม

“พวกนางไม่เป็นอะไร!” ฉินเจิงโบกมือปัด ใบหน้าบึ้งตึง “พวกท่านกลับไปนอนเถิด!” พูดจบก็ลากเซี่ยฟางหวาเข้าไปข้างใน

“ถ้าไม่เป็นไรแล้วทำไมถึงไม่กลับมาที่จวน?” พระชายาอิงชินอ๋องมองไปยังประตูจวน ไม่เห็นเงาของฉินเหลียนเลยเกิดความสงสัย “นางอยู่จวนองค์หญิงใหญ่หรือ?”

“ท่านเป็นห่วงเกินไปแล้ว! นางน่าจะตามฉินอวี้ไปวังหลวง!” ฉินเจิงกล่าวเสียงเย็น