ส่วนที่ 3 บทที่ 001-1

บทที่ 1-1 พบกันยามวิกาล

ฟ้ามืดสนิท ขบวนอยู่ห่างจากเมืองหลวงอีกเพียงห้าสิบลี้และมาถึงเมืองเล็กๆ อีกแห่งพอดี

เฟิงหลีถามเซี่ยอวิ๋นหลานว่าจะแวะพักก่อนหรือไม่ ที่นี่มีบ้านพักของตระกูลอยู่

“ยังถามทำไมอีก ต้องแวะพักอยู่แล้วสิ! เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว หากเดินทางต่อกว่าจะถึงเมืองหลวงคงดึกดื่นค่อนคืนกันพอดี” เซี่ยอวิ๋นจี้ไม่รอให้เซี่ยอวิ๋นหลานเอ่ยตอบก็รีบกล่าวขึ้น

เซี่ยอวิ๋นหลานพยักหน้า “อืม ก็จริงอยู่เหมือนกัน เช่นนั้น…”

“ไม่ได้! ต้องเดินทางต่อ ถึงกลางดึกก็ต้องรีบกลับให้ถึงเมืองหลวงโดยไว” เซี่ยฟางหวาเอ่ยขัด

เซี่ยอวิ๋นหลานชะงักปาก ผินหน้ามองเซี่ยฟางหวา

“เด็กน้อย เจ้ารีบแบบนี้ไปไยกัน? ตอนที่ข้าออกมา พระชายาอิงชินอ๋อง ซื่อจื่อเซี่ย และท่านตาของเจ้ายังอยู่ในบ้านพักกลางป่าของข้าอยู่เลย ตอนนี้เพิ่งผ่านมาสองสามวัน พวกเขาคงยังไม่กลับจวนหรอก” เซี่ยวิ๋นจี้เบิกตากว้าง

“ข้าคิดถึงบ้านแล้ว! คิดถึงท่านปู่” เซี่ยฟางหวาตอบ

เซี่ยอวิ๋นจี้อึ้ง “เจ้าจากบ้านไปหลายปี ไม่เห็นว่าเจ้าจะ…”