ส่วนที่ 2 บทที่ 093-1

บทที่ 93-1 ฝีมือ

ฉินเจิงกลับมาถึงเรือนทิงอวี่ก็เห็นฉินชิง ซ่งฟาง หวางอู๋ และเจิ้งอี้กำลังพูดคุยอยู่กลางลาน

“พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่” เขาปรายตามองทั้งสี่ด้วยใบหน้าบึ้งตึง

ทั้งสี่มองหน้ากันอย่างไม่รู้ว่าใครหาเรื่องให้คุณชายท่านนี้โกรธอีกแล้ว ทันใดนั้นทุกคนก็มีท่าทีระมัดระวังตัวขึ้นมา เป็นฉินชิงที่เอ่ยขึ้นอย่างระวัง “พี่ฉินเจิง เดิมพวกเราว่างแล้วว่างอีก ไม่มีอะไรทำ อยู่แต่ในจวนก็อุดอู้เกินไป เราเลยมาชวนท่านไปดูระบำกลองดอกไม้บนสะพานหลานเฉียวในค่ำคืนนี้ด้วยกัน” พูดจบก็หยั่งเชิงถาม “ท่านเป็นอะไรไป ใครไม่ดูหน้าดูหลังทำให้ท่านโมโหหรือ”

“ระบำกลองดอกไม้บนสะพานหลานเฉียว?” ฉินเจิงเลิกคิ้ว

“ใช่แล้ว เมืองผิงหยางมีสิ่งล้ำค่าอยู่สามอย่าง หนึ่งคือปลากุ้ยอวี่น้ำแดง สองคือชาฉินหู สามคือระบำกลองดอกไม้บนสะพานหลานเฉียว เรากินปลากุ้ยอวี่น้ำแดงแล้ว ส่วนชาฉินหูแม้ไม่ได้ใช้น้ำจากทะเลสาบฉินหูมาต้ม แต่ก็ได้ลองดื่มจากในจวนแห่งนี้แล้ว เหลือเพียงระบำกลองดอกไม้บนสะพานหลานเฉียวที่ยังไม่ได้ชมเลยอยากลองไปดู” ฉินชิงกล่าว