ส่วนที่ 2 บทที่ 067-1

บทที่ 67-1 เปิดใจ

เมื่อกลับมาถึงไหลฝูโหลว ฉินเจิงก็หมดสติไปแล้ว

ชิงเกอวางร่างฉินเจิงไว้บนเตียงแล้วหันกลับมามองเซี่ยฟางหวา จากนั้นก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งเอ่ยขอรับโทษ “เจ้านาย ชิงเกอไร้คววามสามารถ ทำให้ท่านกับคุณชายรองต้องลำบาก เจ้านายโปรดลงโทษด้วยเถิด!”

“ลงโทษอันใดกัน เจ้าลุกขึ้นเถิด! ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินอวี้จึงมาด้วยตัวเอง ฉินอวี้ผู้นั้นทำให้ฉินเจิงต้องกีดกันถึงเพียงนี้ ทั้งยังทำให้ท่านพี่เอ่ยปากว่าเขามีความสามารถมากไม่ควรยุแหย่ด้วย พอได้พบในวันนี้ก็เห็นแล้วว่าไม่ธรรมดาจริงๆ เพียงแต่ข้าไม่คิดว่าเขาจะกล้าใช้ร่างตัวเองทดลองพิษ หมายจะใช้คำสาปใจเดียวกันควบคุมข้า” เซี่ยฟางหวามองชิงเกอแวบหนึ่งแล้วโบกมือปัดอย่างไม่ติดใจ

ชิงเกอค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เขาทราบดีว่าหากเจ้านายบอกว่าไม่ลงโทษย่อมหมายความตามนั้น อดคิดไม่ได้ว่าหากพี่เหยียนเฉินอยู่ เจ้านายคงไม่เกือบจะพลาดท่าเสียทีให้องค์ชายสี่แน่นอน โชคดีที่คุณชายรองเจิงอยู่ด้วย ทว่าตอนนี้คุณชายรองเจิงกลับถูกพิษคำสาปจนหมดสติไป เขามองเซี่ยฟางหวา ใบหน้านางไม่น่ามองจึงถอยออกมายืนด้านข้าง ไม่เอ่ยอะไรขึ้นอีก