ส่วนที่ 2 บทที่ 058-1

บทที่ 58-1 หนึ่งเดียว

เป็นดั่งที่ฉินเจิงบอกไว้ มีน้ำตกอยู่ระหว่างหุบเขาแล้วไหลรวมกันเป็นลำธารสายหนึ่ง

น้ำในลำธารใสสะอาดมีปลาแหวกว่ายอยู่จริง

ฉินเจิงพับแขนเสื้อขึ้นแล้วถอดรองเท้าออกเตรียมตัวลงน้ำ

“แค่จับปลาถึงกับต้องลงไปจับเองเลยหรือ?” เซี่ยฟางหวากลอกตามอง

“ถ้าเช่นนั้นจะทำอย่างไร” ฉินเจิงหยุดการเคลื่อนไหว

“ถ้าให้เจ้าลงไปจับปลาทั้งอย่างนี้ พวกปลาคงตกใจเจ้าจนว่ายหนีไปหมด” เซี่ยฟางหวามองฉินเจิงด้วยแววตาดูถูกอย่างไม่ปิดบังก่อนก้มลงเก็บไม้ไผ่แหลมอันหนึ่งขึ้นมา จากนั้นก็มองหาท่อนไม้ที่พอจะขึ้นไปยืนได้ทั้งสองเท้าก่อนโยนมันลงไปในน้ำ นางกระโดดขึ้นไปยืนบนท่อนไม้อย่างคล่องแคล่ว ท่อนไม้เอนเอียงไปตามกระแสน้ำ นางจ้องมองในน้ำอยู่พักหนึ่งก่อนขยับไม้ไผ่ไปมาเหมือนกำลังเล็งเป้าแล้วปาออกไป ผลคือได้ปลาซึ่งมีน้ำหนักตัวประมาณสองชั่งมาสองตัว

นางแทงปลาทั้งสองตัวจนไม่สามารถขยับตัวได้แล้วกระโดดมาหาฉินเจิงอย่างแผ่วเบา