ส่วนที่ 2 บทที่ 019-2

บทที่ 19 -2 กัดเจ้า

ขณะก่อสร้างวัดฝ่าฝอซื่อก็ได้ตั้งใจจัดสร้างบ้านพักไว้ที่ภูเขาหลังวัด เพื่อใช้เป็นสถานที่พักสำหรับบรรดาศาสนิกชน แน่นอนว่าศาสนิกชนที่เอ่ยถึงย่อมไม่ใช่ศาสนิกชนทั่วไป แต่ใช้เป็นสถานที่พักสำหรับสตรีจากจวนผู้สูงศักดิ์อย่างเช่นจวนอิงชินอ๋อง จวนจงหย่งโหว จวนเสนาบดีฝ่ายขวาเป็นต้น

เมื่อบ้านเมืองและประชากรในหนานฉินได้รับการเปิดกว้าง นอกจากการเมืองและการทหารจะได้รับการบ่มเพาะใหม่แล้ว พุทธศาสนา ลัทธิเต๋าและขงจื้อแต่ละสำนักต่างผงาดขึ้นมา

ดังนั้น วัดวาอารามและวัดเต๋าต่างบูรณปฏิสังขรณ์ใหม่อย่างโอ่อ่ายิ่งใหญ่มาก

หลังได้ถือกำเนิดเจ้าอาวาสผู้ปรีชาสามารถรูปหนึ่งขึ้นในวัดฝ่าฝอซื่อซึ่งเป็นวัดอันดับหนึ่งในเมืองหลวงหนานฉินเมื่อสองร้อยปีก่อน พุทธศาสนาก็ได้รับการเผยแผ่จนเจริญรุ่งเรือง เมื่อบรรดาลูกหลานผู้มีความสามารถปรากฏตัวขึ้นและเข้ารับช่วงต่อก็ทำให้วัดฝ่าฝอซื่อก้าวกระโดดจนไม่ได้เป็นแค่วัดอันดับดับหนึ่งในเมืองหลวงหนานฉินอีก แต่กลายเป็นวัดอันดับหนึ่งจากทั่วหนานฉินทั้งหมด