ส่วนที่ 2 บทที่ 005-1

ตอนที่ 5-1 ตกตะลึง

ฮ่องเต้ทรงพยักพระพักตร์รับ ถือว่าทรงเห็นพ้องกับการเชื้อเชิญของพระชายาอิงชินอ๋องแล้ว

อิงชินอ๋องเห็นเรื่องนี้ผ่านพ้นไปแล้วก็ลอบถอนหายใจ

“เจ้าชอบดอกจื่อจิงไหม?” ฉินเจิงหันไปถามเซี่ยฟางหวาที่คลุมหน้าอยู่ข้างๆ

เซี่ยฟางหวานึกถึงหลายวันก่อนที่นางพาหลี่หรูปี้และบรรดาคุณหนูมาชมดอกจื่อจิงที่เรือนทางใต้ เมื่อนึกขึ้นมายามนี้ ก็ยังรู้สึกไม่สบายตัวนัก นางส่ายหน้า พลางเอ่ยเสียงอ่อน “ข้าไม่ชอบดอกจื่อจิง คงมิไปชมด้วยแล้ว”

ฉินเจิงยิ้มที่มุมปาก “ข้าเดาแล้วว่าเจ้าต้องไม่ชอบ”

เซี่ยฟางหวาขมวดคิ้ว เขานี่ช่างคาดเดาเสียจริง! ดูซิ เขาจะคาดเดาสิ่งใดอีก?

“เจ้าลูกตัวดี เจ้าอย่าได้เที่ยวคาดเดาอะไรไปเสียหมดได้ไหม?” พระชายาอิงชินอ๋องจ้องฉินเจิงแวบหนึ่ง

ฉินเจิงเอ่ยด้วยท่าทางไม่สนใจว่า “ผู้หญิงของข้า ล้วนไม่มีใครชมชอบดอกจื่อจิง ทิงอินไม่ชอบ หวาเอ๋อร์ก็ยิ่งไม่มีทางชอบ” เมื่อจบคำ เขาก็โบกมือ “เสด็จอาและเสเด็จอาสะใภ้หากมีพระประสงค์จะชมดอกจื่อจิงก็รีบไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ! เดี๋ยวข้าจะพาคนที่ไม่ชอบดอกจื่อจิงไปที่สวนหลังจวน”