ส่วนที่ 1 บทที่ 101-3

บทที่ 101-3 ตามมา

ฉินเจิงผายมือ “หากรู้เร็วกว่านี้ว่าเป็นของท่าน ข้าก็คงไม่ทำลายทิ้ง ตอนนี้เกรงว่าจะสายไปแล้ว” พูดจบก็กล่าวเสริมอย่างเหยียดหยาม “แต่ค่ายกลเช่นนี้เหมือนของเด็กเล่นเกินไปหรือไม่? หากข้าพบเข้าก่อนหน้านี้ก็สามารถแก้มันได้แล้วบุกเข้าไปข้างใน”

“ข้าสร้างกลไกค่ายกลด้วยตัวเองเมื่อหลายปีก่อน แต่ก็ไม่เคยมีใครเข้ามาได้จึงใช้งานเช่นนี้มาตลอด คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะถูกน้องฉินเจิงพบเข้า ทำลายมันทิ้งก็ดีแล้ว ข้าจะได้เปลี่ยนอันใหม่” นัยน์ตาของเซี่ยอวิ๋นจี้หดลงก่อนจะยิ้มกล่าว

“พอท่านเปลี่ยนอันใหม่แล้วก็บอกข้าด้วย ดูสิว่าข้าสามารถเข้ามาได้หรือไม่” ฉินเจิงเลิกคิ้ว

“เรื่องเล็กน้อย!” เซี่ยอวิ๋นจี้รับปาก

“พี่อวิ๋นจี้มาอยู่ที่นี่คนเดียวหรือ? ไม่มีสตรีมาอยู่เป็นเพื่อน?” ฉินเจิงเดินมายังหน้าประตูบ้านโดยไร้ซึ่งการขัดขวางพลางมองเข้าไปข้างใน เมื่อพบว่าไม่เห็นเงาของผู้อื่น แววตาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม