ส่วนที่ 1 บทที่ 066-1

บทที่ 66-1 ทะนงตน

เซี่ยม่อหานรับจดหมายมาอ่านด้วยความรวดเร็วเช่นเดียวกับเซี่ยฟางหวา เมื่ออ่านถึงท่อนสุดท้ายพลันเบิกตากว้าง ใบหน้านิ่งค้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ครู่ต่อมาเขาก็วางจดหมายลงแล้วมองเซี่ยฟางหวาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ซื่อซูที่ยืนอยู่ด้านข้างพลางคิดว่าภายในจดหมายที่ท่านลุงอาวุโสแห่งม่อเป่ยส่งมาจะต้องเป็นเรื่องใหญ่ร้ายแรงและเกี่ยวข้องกับคุณหนูอย่างแน่นอน มิฉะนั้นคงไม่ถึงกับต้องกำชับไว้ว่าห้ามให้คุณหนูอ่าน และซื่อจื่อกับคุณหนูอ่านจบก็คงไม่แสดงสีหน้าเช่นนี้หลังอ่านจบ

เซี่ยฟางหวามองเซี่ยม่อหานอย่างสงบนิ่งพลางแอบคิดว่าใต้หล้านี้ช่างกว้างใหญ่ จะมีเรื่องแปลกใหม่ก็มิแปลก

ส่วนท้ายของจดหมายที่นายพลอู่เว่ยเขียนมานั้นมีใจความว่า