ส่วนที่ 1 บทที่ 063-2

บทที่ 63-2 รังแก

“อาการป่วยของน้องฟางหวาไม่น่าจะร้ายแรงใช่หรือไม่ ข้าเห็นว่านอกจากใบหน้าซีดเซียวกับร่างกายอ่อนแอต้องลมมิได้ ส่วนอื่นก็ยังดูแข็งแรงดี” จินเยี่ยนพินิจมองเซี่ยฟางหวาอย่างละเอียด

“ตั้งแต่ท่านลุงที่ม่อเป่ยหาหมอเทวดามารักษาและสั่งยาให้ข้ากิน บัดนี้จึงดีขึ้นบ้าง เมื่อก่อนไม่สามารถมานั่งพูดคุยกับทุกท่านท่ามกลางสายลมพัดเช่นนี้ได้ อาการป่วยของข้าหากโดนลมมากไปจะไม่เป็นการดี” เซี่ยฟางหวายิ้มพลางตอบอย่างนุ่มนวล

จินเยี่ยนได้ยินคำว่าม่อเป่ย ร่างกายพลันชะงักไปทันที นางเม้มปากแล้วกล่าวเสียงเบากว่าเดิม “ว่ากันว่าพายุทรายที่ม่อเป่ยรุนแรงนัก สภาพอากาศก็ย่ำแย่ ผืนแผ่นดินก็เงียบเชียบ ลมเหนือในฤดูหนาวพัดคำรามอย่างบ้าคลั่ง พายุหิมะพัดทั่วทั้งท้องฟ้า ฟังแล้วช่างเลวร้ายเป็นอย่างยิ่ง บัดนี้พี่ชายสี่อยู่ม่อเป่ย ไม่รู้ว่าจะปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมของม่อเป่ยได้หรือไม่”

“หากองค์ชายสี่เป็นคนเข้มแข็งก็ไม่มีสิ่งใดที่รับไม่ได้ ท่านลุงข้าอยู่ม่อเป่ยมายี่สิบปี บัดนี้มิใช่ว่ายังมีชีวิตดีอยู่หรือ” เซี่ยฟางหวายิ้มกล่าว