ส่วนที่ 1 บทที่ 060-4

ตอนที่ 60-4 สมรสพระราชทาน

ฉินเจิงวางเซี่ยฟางหวาลงที่เบาะอุ่นๆ นั้น เมื่อจะรามือปล่อยไป เซี่ยฟางหวาก็ยึดแขนเสื้อเขาไว้แน่น ฉินเจิงชะงัก มองจ้องมือนางบนแขนเสื้อนิ่ง เห็นเพียงมือเล็กๆ ซีดขาว เขาเงยหน้ามองสบตากับเซี่ยฟางหวา พลันก็ยิ้มออกมา เอ่ยเสียงเบา “เจ้าไม่ต้องกลัว ข้าไม่ไปไหน อยู่กับเจ้าตรงนี้แหละ”

เซี่ยฟางหวาถลึงตามองเขา ใครกลัวกันเล่า? เพียงแต่นางรู้สึกว่าเขาก่อเรื่องมาทั้งหมดจนถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่ควรให้เขาเดินจากไปง่ายๆ ในเมื่อเขาบีบนางมาจนถึงขั้นนี้ นางเองก็จะหลับหูหลับตาเล่นตามไปด้วย เกิดเรื่องอะไรก็ให้เขาออกหน้า

“ใช่แล้ว เจ้าไม่ต้องกลัวนะ ข้าไม่ให้เขาไปแน่ ให้เขาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าที่นี่แหละ” พระชายาอิงชินอ๋องเองก็มองเห็นนางยึดแขนเสื้อฉินเจิงไว้ แต่เขากลับพูดกับนางเสียงอ่อนโยน นางในฐานะแม่ของเขาเพียงครู่ก็ยิ้มออก รับปากกับนางเป็นมั่นเหมาะ

ใบหูของเซี่ยฟางหวาแดงเรื่อขึ้นมา ถึงแม้นางจะหน้าซีดไปเพราะฤทธิ์ยา แต่ยามนี้ นอกจากความซีดเซียวแล้วก็ยังเห็นสีอื่นเรื่อขึ้นมาบนใบหน้า

ฉินเจิงเห็นนางปล่อยมือจากแขนเสื้อ เขานั่งลงบนเบาะ กุมมือนางไว้แน่น