ส่วนที่ 1 บทที่ 049-6

บทที่ 49-6 สัญญา

“ท่านแม่ ข้าเป็นลูกชายของท่าน ส่วนนางเป็นหญิงรับใช้ข้างกายข้า ในเมื่อนางผลักข้า ไม่สนว่าข้าจะทำถูกหรือไม่ ท่านก็ควรที่จะเข้าข้างข้าแล้วลงโทษนางมิใช่หรือ ลูกชายของท่านเป็นคนที่ผู้ใดคิดจะดึงมือก็ดึง คิดจะพยุงก็พยุงได้หรือ นางนี่ไม่รู้จักรักดีเลยจริงๆ” ฉินเจิงพูดพลางนวดขาพลาง

เซี่ยฟางหวากลอกตา

พระชายาอิงชินอ๋องเองก็กลอกตาอย่างเบื่อหน่ายเช่นกันก่อนจะด่าเขา “หากเข้าข้างเจ้า เจ้าก็จะยิ่งกำเริบเสิบสาน! สตรีเราต่างก็หน้าบาง หากเจ้ายังเหลวไหลเช่นนี้ต่อไป ดูสิว่าผู้ใดยังจะกล้าแต่งงานกับเจ้าอีก”

ทันใดนั้นฉินเจิงก็นึกขึ้นมาได้จึงเอ่ยกับเซี่ยฟางหวา “ทิงอิน กระดาษสัญญาที่พ่อข้าเขียนล่ะ”

เซี่ยฟางหวามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะหยิบกระดาษสัญญาออกมาจากอกเสื้อแล้วยื่นให้เขา

ฉินเจิงรับมาแล้วอ่านโดยละเอียดรอบหนึ่ง แล้วยักคิ้วหลิ่วตาด้วยสีหน้าพึงพอใจ “แม้พ่อข้าจะไม่เก่งเรื่องคน แต่กลับเขียนหนังสือได้ดีมาก โดยเฉพาะประโยคที่ว่าเรื่องแต่งงานให้ข้าเป็นผู้ตัดสินใจเองนั้นเขียนได้ดียิ่ง ตราประทับส่วนตัวอันนั้นน้อยครั้งจะหยิบออกมา บัดนี้ประทับไว้บนกระดาษแผ่นนี้ ดูแล้วรู้สึกสบายตายิ่งนัก”