ส่วนที่ 1 บทที่ 048-4

บทที่ 48-4 เยี่ยมเยียน

เวลานี้ฉินเจิงออกมาถึงมุมประตูของจวนอิงชินอ๋องกับเซี่ยฟางหวาแล้ว เขาฟังสิ่งที่พระชายาอิงชินอ๋องกล่าว นั่นคือเดินเท้าไปจวนจงหย่งโหว

ผู้คนอาจจะเหลือทนกับการที่หิมะตกติดต่อกันถึงสามวัน หลังหิมะหยุดแล้วจึงออกมาเดินบนขวักไขว่ถนน ถนนหน้าจวนอิงชินอ๋องมีทหารของทางการมาทำความสะอาดแล้ว แต่เพิ่งทำความสะอาดไปได้ครึ่งทาง แน่นอนว่าเดินทางด้วยรถม้าคงลำบาก

ฉินเจิงเดินช้าๆ ราวกับกำลังเดินเล่น

เซี่ยฟางหวาเดินตามอยู่ข้างหลังครึ่งก้าว ฝีเท้าก็เชื่องช้าพอกัน แม้จะได้กลับไปจวนจงหย่งโหว แต่ภายในใจกลับรู้สึกสงบ

เห็นได้ชัดว่าประชาชนบนถนนรู้จักฉินเจิง เมื่อเห็นเขาจึงยิ้มพลางโค้งตัวทักทาย ดูแล้วระมัดระวังตัวน้อยกว่าคนของกลุ่มลูกหลานชนรุ่นหลังผู้สูงศักดิ์ทำความเคารพเวลาพบฉินเจิง ฉินเจิงก็ดูอารมณ์ดีมาก ตลอดทางล้วนมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า บางครั้งยังเอ่ยทักทายบ้าง ไม่ได้มีท่าทีอวดดีแต่กลับดูเข้าถึงได้ง่าย

เซี่ยฟางหวาแอบครุ่นคิดในใจ ที่สุดแล้วคนผู้นี้มีนิสัยหรือหน้ากากมากน้อยเพียงใด ด้านไหนกันแน่ที่เป็นด้านที่แท้จริง ด้านไหนกันแน่ที่หลอกหลวง?