ส่วนที่ 1 บทที่ 017 สั่งงิ้ว

บทที่ 17 เลือกงิ้ว

สีของท้องฟ้ามืดลงในที่สุด เซี่ยฟางหวาก็ยังนึกวิธีดีๆ ไม่ออก

เป็นดั่งที่นางเดาไว้เมื่อก่อนหน้านี้ กำลังทหารคุ้มกันจวนอิงชินอ๋องแน่นหนาเสมือนกำแพงเหล็ก สามารถเทียบได้กับวังหลวงของหนานฉิน แค่ที่พักทางตะวันตกเฉียงเหนือซึ่งคณะตระกูลเฉียนพักอยู่ก็มีการจัดวางกำลังองครักษ์ลับประมาณหนึ่งร้อยคน ไม่ต้องพูดถึงทั้งจวนอิงชินอ๋องเลย นางไม่สามารถหนีออกไปอย่างเงียบๆ ได้แน่นอน

ในเมื่อไม่สามารถบุ่มบ่ามได้ จึงทำได้เพียงรอโอกาสแล้วค่อยหาทางอีกครั้ง

เมื่อเซี่ยฟางหวาคิดได้ก็สงบจิตใจลงและเข้านอน

กลางดึก ท่ามกลางคืนที่เงียบสงบปรากฏเสียงดังรบกวนขึ้นมา นางลืมตาขึ้น เงี่ยหูฟังเสียงนั้นแล้วลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว นางเปิดผ้าห่มออก เท้าเปลือยเปล่าเดินไปที่หน้าต่างแล้วมองออกไปข้างนอก

เห็นเพียงแสงไฟสว่างจ้า คล้ายกับมีคนกลุ่มหนึ่งพูดคุยเสียงดังและกำลังเดินมาทางนี้

เซี่ยฟางหวาขมวดคิ้ว

“หญิงใบ้!” เสียงของเสี่ยวเฟิ่งเสียงดังมาจากห้องข้างๆ

เซี่ยฟางหวาหันกลับที่เตียง แต่งตัวสวมรองเท้าเสร็จเรียบร้อยก็ออกมาจากประตูไปยังห้องข้างๆ