461 พระราชโองการลับ
บทที่ 461 พระราชโองการลับ
“เพล้ง...” เสียงกระเบื้องแตกดังขึ้นในท้องพระโรง ของตกแต่งทั้งหมดที่เพิ่งนำมาเปลี่ยนล้วงพังทลาย
ว่านต้าเป่าที่เฝ้าอยู่ด้านนอกได้ยินก็หนังตากระตุก ขันทีฝึกหัดที่อยู่ถัดจากเขาถามอย่างระมัดระวัง “อาจารย์ ฝ่าบาททรงกริ้วหรือ วันนี้ที่ซีเป่ยได้รับชัยชนะครั้งใหญ่ เหตุใดฝ่าบาทถึงกริ้วด้วย”
ว่านต้าเป่าก้มหน้าเพราะอาย “ธุระของฝ่าบาทเป็นสิ่งที่เจ้าสามารถพูดคุยได้หรือ ดูให้มากถามให้น้อยดีกว่านะ”
หลิวกงกงที่ยืนอยู่อีกด้าน เหลือบมองเขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ว่านกงกง ท่านไปรับศิษย์ที่ฉลาดคนนี้มาจากไหน ดูกระตือรือร้นดีนะ”
ว่านต้าเป่ากระแอมแล้วตอบว่า “หลิวกงกงชมเกินไปแล้ว เด็กคนนี้หัวทึบ ฉลาดที่ไหนกัน ก็แค่ดูกระตือรือร้น”
“การถามหมายความว่าอยากเรียนรู้ คนเช่นนี้ไม่ช้าก็เร็วเขาจะมีอนาคต เมื่อถึงตอนนั้นท่านจะมีความสุขกับศิษย์ของท่าน! ” หลิวกงกงมองท้องฟ้าแล้วคารวะด้วยรอยยิ้ม “ดูเหมือนฝ่าบาทจะไม่มีเวลาให้ข้าเข้าพบแล้ว ข้าขอตัวกลับไปกลับไปทำงานก่อน วันนี้วันดี ที่ทำการเองก็วุ่นวายมาก ว่างกงกง ข้าขอลาตรงนี้”
ว่านต้าเป่ายิ้มเยาะ “ท่านคงยุ่งมาก เดินทางกลับดีๆ ”
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください