460 หลักฐาน

บทที่ 460 หลักฐาน

หลู่เฉียนกลับมาที่จวนก่อนเวลาอันควร

เขาอายุมากขึ้น การขอตัวกลับมาก่อนจึงไม่มีใครว่าอะไร

ในตอนที่วังหลวงเต็มไปด้วยความสุข เขาเห็นฟู่จินที่ไม่ได้มารบกวนเขาเป็นเวลาสองเดือนอยู่ในจวน

“นี่เป็นสิ่งที่ท่านบอกให้ข้ารอดูหรือ”

ฟู่จินทำความเคารพด้วยรอยยิ้ม “ผู้อาวุโสพอใจหรือไม่”

หลู่เฉียนแค่นหัวเราะ เขาจิบชาอึกใหญ่แล้วถามว่า “ท่านโน้มน้าวจงซู่ได้อย่างไร สำหรับตระกูลจงแล้วเท่ากับเป็นการทำลายตนเองให้วิบัติลง ข้าไม่เชื่อว่าจงซู่จะเดิมพันครั้งใหญ่กับเด็กที่ไร้ญาติขาดมิตรคนหนึ่ง”

ฟู่จินพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อน “ไม่ยาก คนที่โน้มน้าวตระกูลจงได้ต้องเป็นคนตระกูลจงเท่านั้น”

หลู่เฉียนมองเขาอย่างสงสัย

ฟู่จินอธิบาย “ในปีที่ข้าเดินทางไปศึกษานอกสถานที่ก็ได้สร้างมิตรภาพกับหมอเทวดานามจงเยวี่ย เขาอยู่ตัวคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว เขาเกิดในตระกูลที่สูงส่ง แต่เพราะละเมิดกฎของบรรพบุรุษจึงต้องออกจากตระกูล และไม่เอ่ยถึงนามที่แท้จริงของตนเองอีก”

หลู่เฉียนตกตะลึง “เขาเป็นคนตระกูลจงหรือ”

“ใช่ เขาคือบุตรชายคนที่หกจากตระกูลจงที่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก”