Chapter 5

Mistaken

Totoo nga ang sinabi ni Dustin nakisabay siya sa amin! Wala ba silang spare cars? I'm sure his parents can afford that. Kanina pa akong hindi mapakali sa sasakyan ewan ko pero tinodo ko na nga ang aircon sobrang kinakabahan at naiinitan pa din ako. What's happening to me? Tumingin ako kina Victoria kasi she needs to move backward dahil may pinag uusapan sila ni Dustin na hindi ko marinig sa sobrang hina ng mga boses nila. Nasa unahan kasi ako after the drivers seat tapos may tatlong layer ng upuan tapos nandun sila sa dulo and I'm starting to think that this is the way of Victoria to get even on me because of what happened kanina.  Napapikit ako nang mariin at sinubukang patalasin ang pandinig pero wala talaga ako marinig! Unang una kasi medyo malayo sila saken tapos dumagdag pa ang ingay ng makina ng sasakyan namin.

'It's as if she is making fun of me!'

"Mam ayos lang po ba kayo?" Bigla akong napamulat dahil biglang nagtanong si manong. I heard Victoria chuckles at the back kaya mas lalo akong naiinitan dahil sa kaba, nerbyos basta halo halo na!

"She's fine manong" Victoria respond on our driver tumango naman ako kay manong para mas convincing.

Bakit ba tense na tense ako? Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko.

"Brianna lalaki lang yan hindi yan si Abuela okay? Calm down we can get through this" huminga pa ulit ako nng alalim para makumbinsi ang sarili.

"Ano po iyon mam?"

"Wala po manong"  tumango sa akin si manong kaya tumingin na lang ako sa labas.

Then I heard them laugh at horrison, na amaze ako sa boses ni Dustin kasi manly na manly siya tumawa which is I didn't expect to him but anyway dahil sa pagtawa nila mas lalo akong nataranta! Ako ba yung pinagtatawanan nila? Do I look pathetic? Argh! Inilabas ko ang cellphone at sinimulan mag type.

Me:

Are you playing with me Victoria? Don't pull the trigger I know this is your way of revenge on me! Stop it please?

Tiningnan ko sa salamin si Victoria at nagtama ang mga mata namin habang hawak niya ang cellphone niya. I glared at her, mas lalong lumawak ang ngiti niya kaya mas lalo akong nairita. Nanlaki ang mga mata ko nang biglang itinapat ang cellphone niya kay Dustin para siguro mabasa ang text ko. Mas lalong nag init ang pisngi ko hanggang leeg dahil doon. Kita ko ang unti unting pagsilay ng ngiti sa labi ni Dustin kaya napaawang ang bibig ko at napatakip ng mukha gamit ang dalawang palad. This is embarrassing! Naramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko kaya mabilis ko iyong kinuha at tingnan.

Henry

Can we talk?

Napabuntong hininga ako dahil sa nabasa ko. Maybe I can use him or this opportunity to distract myself from them.

Me

Sure

Henry

Can I call?

Me

Okay

Wala pang ilang segundo ay nag pop up na ang pangalan niya sa screen at madali ko namang sinagot iyon.

"Hello" tumingin ako sa salamin at aksidenteng nagtama ang mata namin ni Dustin kkaya adali akong umiwas at ramdam ko na naman ang pag init ng pisngi ko.

"Im sorry" I heard Henry's voice on the other line.

"For what?" I answered him back

"I overreact about what happened this morning and I'm sorry that I shout on you please forgive me"

"I forgive you the moment you left you know that I can't be angry to you" muli akong tumingin sa salamin at muling nagtama ang tingin naming dalawa. Tgis timr hindi na ako umiwas pero nagtaka ako nang nakatitig din siya sa akin.

"....Bri? Are you there?"

"Y-yeah" His looks are intimidating pero hindi ako pwedeng umiwas dahil baka maisip niya na naapektuhan ako ng mga titig niya. Pero truth to be told naapektuhan nga ako but no I won't give him the satisfaction, the least I can do is to stare at him back.

"Can we meet later? I want to have dinner with you" I heard Henry saying. Biglang may pumasok sa utak kong kalokohan kaya napangiti ako.

"Yeah sure dinner later... I'll see you later" Sinikap kong lakasan ang aking boses sapat na para marinig sa likod. Ginawa ko ding flirty ang boses ko para mas kapani-paniwala. Nakita ko naman na larang dumilim ang tingin sa akin ni dustin. Kinusot ko pa ang mga mata ko dahil baka namamalikmata lamang ako pero ganon pa din ang mga tingin niya sa akin.

"Okay I'll fetch you at 7"

"Sure bye I love you too" agad kong pinatay ang  tawag dahil ayokong marinig ang sasabihin ni Henry.

Napasinghap ako dahil nakita ko ang pagkuyom ng mga panga ni Dustin kaya hindi ko na naiwasang umiwas. Pasimple kong hinawakan ang dibdib ko para pakalmahin iyon. I don't know why but I feel like there's butterfly inside my tummy, it's tickling. Hindi ko alam na totoo pala iyon akala ko ay fictional lamang iyon sa mga nababasa kong libro. Tumigil na ang Van namin kaya napatingin ako sa labas, this isn't our house... Binuksan ni manong ang pinto at bigla namang lumabas si Dustin. I was hoping that he will look at me but it didn't happen. Did I just piss him off?

"Oh my g! Hindi ko alam na magiging ganon ang reaksyon niya" bigla akong napangiti nang tumabi sa akin si Victoria at sabihin ihon.

"I didn't expect that too"

"Right? Ganon pala mag react ang isang Dustin Sullivan kapag na-rereject!" Humalkhak si Victoria na ngayon ko na lang ulit narinig.

"Oo nga! Pero hindi ko naman siya ni-reject no... Tinesting ko lang kung maaapektuhan siya kapag nag I love you ako sa iba" I feel proud to myself.

"What? Ako ang nag-reje..." Biglang naglaho ang mga ngiti ko sa labi at unti unting tumingin sa kaniya.

"Y-you reject him?" Umiwas siya ng tingin sa akin. So I'm assuming that he react that way because of me? Napahawak ako sa dibdib ko nang kumirot iyon as in literal na kumirot iyon. Napangiwi ako nang patuloy ang pagkirot ng dibdib ko.

"I know that you're mad at me for not telling you that he's been trying to court me but believe me! I've been rejecting him nonstop because I know that you like him"

"Y-you should have t-told me" hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa patuloy na pagkirot ng dibdib ko. I'm certain that this throbbing inside my chest is not because of what I have discovered between them, there's something wrong with me.

"I know! But I couldn't just tell you like it's a simple thing because I might hurt your feelings" this is why we're twins. She's always been looking for what I might feel. She's full of empathy.

I smile at her. "It's not your fault that h-he likes you, but thank you for telling me this early" I hug her as I close my eye's because of the pain inside my chest. I try to relax while hugging her and that made the pain stop. Kumalas ako sa yakap at nakita ang luha sa mga mata niya.

"Why are you crying?" Tanong ko sa kaniya.

"Bakit parang pakiramdam ko nasa matinding sakit ka? I hate this feeling Ria, did it hurt you this much?" Ito ang bagay na hindi ko maipaliwanag sa aming magkambal. Alam namin sa isa't isa kapag nasasaktan kami. Ang wierd nga eh pero baka sadyang ganito talaga kapag kambal.

Umiling ako sa kaniya "I'm actually happy that you're honest with your Ate" inirapan niya ako kaya napatawa ako ng marahan.

"Did you have to bring that up right now?" Tumawa kaming dalawa at ginulo ko naman ang buhok niya.

It's been a while since we shared a moment like that. So kaya pala tinatanong sa akin ni Dustin ang mga hobby ni Victoria kasi may gusto siya sa kaniya? Napabuntong hininga ako. Akala ko pa naman kaya siya lumalapit sa akin kasi sa akin siya interesado, yun pala sa kakambal ko. Patay ako mamaya kay Henry Macalintal. Kinikilig pa naman ako kanina dahil ganon ang reaksyon sa akin ni Dustin pero dahil pala ni-reject siya ni Victoria. Umarte pa ako at may pa I love you i love you pa ako kay Henry. Napasapo ako sa aking noo, sabihin ko na lang kaya sa kaniya kung bakit ko sinabi iyong kanina? I'm sure he'll understand. Napailing ako, Henry's understanding but I can't hurt him emotionally. But I need to be honest with him! May kumatok sa pinto ng kwarto ko kaya napatingin ako doon.

"Pasok!" Sigaw ko dahil tinatamad akong pagbuksan kung sino man iyon.

Nakita ko si Victoria na malawak ang ngiti habang hawak ang kaniyang laptop na nakabukas.

"Finally! Inilabas na ang Love Alarm season 2! Ang tagal na nating hinihintay to! Let's watch together!" She excitedly jump to my bed and bend.

"I can't, I'm having a dinner with Henry. Let's watch it some other time tsaka diba law student ka? Bakit parang hindi ka naman busy?"

"Hindi naman porke law student kailangan laging stress at pressured bakit ikaw? Akala mo hindi nakarating sa akin yung nangyari sa recit mo? Business student ka pero hindi ka naman lagi pressure at stress"

"Oo na dami mong alam" ang dami niya sinasabi eh.

"Right! Nakasalubong ko si Henry kanina sa hallway tapos parang galit kaya tinanong ko siya kung bakit sabi niya 'talaga bang hindi alam ni Ria ang course na kinukuha ko?' Ano ka ba sis! Halos araw araw mo ng kabuntot yung tao tapos wala ka man lang alam sa kaniya?" Niyakap ko ang unan ko ng mahigpit at huminga ng malalim.

"Anong magagawa ko? Hindi naman talaga ako interesado sa kaniya at alam niya yun pero hindi pa rin siya nagsasawa sa mukha ko, hindi rin naman siya nagku- kwento sa akin tungkol sa buhay niya"

"He's taking Architecture"

"Really?" Tumango siya sa akin habang halata sa mukha niya ang pekeng ngiti. Hindi ko na lamang pinansin iyon at nag ayos na para sa dinner namin ni Henry.

Actually tinatamad talaga ako lumabas ngayon pero wala na akong magagawa since naka oo na ako kay Henry. Ayoko namang i-cancel ang lakad namin to the last minute baka lalo siyang magalit sa akin. Isa pa hindi ko alam kung paano sasabihin sa kaniya kung bakit ko nasabi sa kaniya iyong sa kanina. Bahala na.

"He's already here" tumango ako kay Victoria at muling tumingin sa salamin bago bumaba. Pagkababa ko ay nakita ko na magkatabi sa couch si Victoria at Henry and Henry looks dashing on his tuxedo, we are going to a five star restaurant so he tell me to wear formally. Sinuot ko ang sando dress kong black that match his black tusedo with a red stripe neck tie.

"Saan kayo pupunta? Bakit ganiyan ang suot nyo?"

Pagtatakang tanong ni Victoria. Henry just laugh and whisper on Victoria's ear. Nanlaki ang mata ni Victoria, I don't know why but I see pain on her face that quickly change with a smile when she saw me looking at her. Kumunot ang kilay ko pero hindi ko na lamang pinansin. Lumapit sa akin si Henry at itinaas ang kanang kamay senyales na ipatong ko ang aking kamay sa kaniya. Ginawa ko ang gusto niya at tinanggap iyon, ramdam ko naman ang paghigpit ng hawak niya sa akin kaya napatingin ako sa kaniya. He's just smiling at me for I don't know the reason is.

Someone drove us to our destination but I didn't dare to talk to him like I used to and I'm pretty sure that he noticed that on me. Pagkadating namin sa restaurant ay pinagbuksan niya naman ako ng pinto.

He wear that smile again. It's like I'm the only one he see's whenever he's smiling like that. Kumapit ako sa braso niya at sinalubong naman kami ng waiter guiding us the reservation table. Napakunot ang kilay ko nang may nakita akong babae at lalaki sa table kung saan kami pupunta, they are like my parents age.

"Hi Mom, dad" nakipagbeso siya sa mga magulang niya which I didn't expect that they'll be here. Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko dahil sa gulat. Henry didn't mention this!

"Is she the girl?" I saw her Mom saying those while looking at me with a wide smile.

"Mom.. dad, this is Brianna. And Ria these are my parents" biglang tumayo ang Mom niya at nakipagbeso sa akin. I just did the same while I saw his dad smiling at me a little so I smile too.

Inalalayan ako ni Henry umupo bago siya umupo sa tabi ko. We ate together while they are asking me stuffs and so I answered them honestly. I don't want to be rude so I smile even if it's fake.

"It's nice meeting you Brianna"

"It's nice meeting you too po"

"Call me Tita Isabel from now on okay?" Tumango ako sa kaniya habang peke ang ngiti. Nakipagbeso akong muli kay Tita Isabel dahil umuwi na sila. Doon lamang ako nakahinga ng maluwag at hinarap si Henry.

"You didn't tell me I am seeing your parents" I said to him frankly.

"Because I know you will not come"

"You should have told me at least!"

"Why are you so mad?"

"I'm not in the mood okay?"

"But... You just said those three words on me" crap! Alam ko na kung saan patungo ito. I need this to stop.

"When I said that Dustin's there so I tried to make him jealous that's why I... accidentally said those words" nanaig ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. I saw him clech his jaw that made me step backward.

"I'll take you home now, let's go" nauna siyang maglakad sa akin habang halatang nagpipigil lamang sa sarili. I feel so bad for making him feel this way.