03

Can you start again

Chapter 03

"เริ่มเลยปะ"

"เอาดิ"

มันคงยังไม่รู้ฤทธิ์ของเจ้าแม่สายดื่มแอลกอฮอล์ซะแล้ว เรื่องเงินที่ได้น่ะไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคืออยากให้เพื่อนรับรู้เอาไว้ว่าอย่ามาท้าทายคนอย่างอลิส

ฉันที่ยกแก้วดื่มทีละแก้ว ไอที่บอกว่าแรงที่สุดในร้านเนี่ย อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะแรงได้แค่ไหน ไม่เคยมีอะไรเอาฉันลงได้นอกจากลิฟต์ค่ะบอกเลย

"ปาไปแปดแก้วแล้วว่ะ แดกอย่างโหดกูยอม" วายพูดขึ้นพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้

ไม่ใช่แค่ฉันที่รับคำท้าดื่มกับนทีแค่คนเดียว ตอนนี้ยัยมะปรางก็ดื่มได้เกือบสิบแก้วแล้ว เราสองคนอัดเข้าไปทีเดียวไม่มีพักยก เพราะถ้าพักเมื่อไหร่เริ่มมึนเมื่อนั้น สู้ยกดื่มทีเดียวดีกว่าจะได้เมาทีเดียวฮ่าๆ

ยอมรับแล้วว่าไอของที่ว่าแรงที่สุดในร้านเนี่ยมันแรงจริงๆ นี่ยังไม่ถึงสิบแก้วด้วยซ้ำทำเอาฉันเริ่มเบลอไปกับแสงไฟแล้วเนี่ย

"พวกมึงเล่นไรกันเนี่ย"

สิงหาที่เดินกลับมาที่โต๊ะพูดขึ้นพลางมองหน้าฉันกับมะปรางสลับกันไปมา ไอมองมันไม่เท่าไหร่แต่ทำไมสายตามันดูแปลกๆ

"ไอนทีอะดิ เล่นเกมท้าดื่มวางเงิน"

เสียงของวินพูดขึ้น พร้อมกับอมยิ้มให้กับท่าทีของเพื่อนสนิทอย่างสิงหา เรื่องดื่มมันไม่ได้สนใจเท่าไหร่หรอกเขารู้ดี

"นี่ขนาดตัวแรงที่สุดของร้านพี่ชายมึงแล้วนะ ยังเอาสองคนนี้ไม่ลงเลยว่ะฮ่าๆ"

คราวนี้นทีพูดสมทบขึ้นมาบ้าง เพราะปกติถ้าเป็นคนอื่นคงฟุบไปตั้งแต่ห้าแก้วแรกแล้วละมั้ง เพราะขนาดเขาเองที่เป็นผู้ชายนี่รู้ตัวเองเลยว่าคงดื่มได้ไม่ถึงสิบแก้วก็เมาหน้าจูบพื้นไปแล้ว

แก้วที่ใส่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก็ลดจำนวนลงเรื่อย ๆ ยี่สิบแก้วคงหมดในไม่ช้านี้แหละ ตอนนี้ทุกคนในร้านแลดูให้ความสนใจกับโต๊ะเราเป็นพิเศษ เพราะว่าตอนนี้ฉันกับยัยมะปรางเล่นยกแก้วสองดื่มสุดท้ายเข้าปาก พร้อมกับชูเงินที่นทีวางเอาไว้ก่อนจะหัวเราะเก็บเงินใส่กระเป๋า

วันนี้มันเสียเงินเกือบๆ สี่หมื่นได้ เน้นย้ำว่าฝั่งละสองหมื่นฉันกับยัยมะปรางยิ้มส่งสายตาให้กันอย่างผู้ชนะ

"ยอมพวกมึงแล้ว กูสัญญาว่าจะไม่มีทางมอมพวกมึงด้วยเหล้าเด็ดขาด เปลืองเงิน"

คราวนี้เป็นวายพูดบ้าง ไม่นานนักก็มีพนักงานเดินมาเก็บแก้วที่พวกฉันสองคนดื่มก่อนหน้านี้ ถ้าถามว่าตอนนี้เมาไหมก็ต้องตอบได้ว่าโคตรจะเมา ใครไม่เมาไปหาหมอเถอะกินขนาดนี้

ทุกคนภายในโต๊ะที่ตอนนี้เหล้าเข้าปากก็ออกอาการ เสียงเพลง แสงไฟ ถือเป็นตัวกระตุ้นที่ดี พวกไอวิน วาย แล้วก็นทีตอนนี้มีสาวๆ มาแนบข้างไม่ต้องบอกว่าหลังจากนี้มันจะไปจบที่ไหน

ส่วนอีเพื่อนสาวอีกคนก็มีหนุ่มๆ มาขอชนแก้วไม่ขาดสาย แต่ผิดกับสิงหาที่ตอนนี้หน้าตามันแม่งบอกบุญไม่รับสุดๆ ไม่รู้ว่าไปเดือดที่ไหนนั่งกอดอกมองหน้ายัยมะปรางแทบจะกินเนื้อ ถ้ามันจับยัยมะปรางกินไปได้ฉันว่ามันคงทำไปแล้ว

เวลา 02 : 00 น.

"พวกมึงกลับกันเลยปะ"

ปลื้มบอกพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างมาเขย่าตัวฉันกับมะปรางที่ตอนนี้เริ่มจูบไปกับโต๊ะแล้ว

"งืม กลับๆ เหล้าแม่งแรงมากกูมึนหัวตุบๆ"

"เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปตามอีสองตัวนั้นก่อน หายไปกับอีชะนีสักพักละ"

"ปลื้มไม่ต้อง เดี๋ยวเราไปส่งเองไม่ได้เมา"

สิงหาที่พูดขึ้นหลังจากเงียบมาได้พักใหญ่ ก็แหงละ จะไปเมาได้เล่นเล่นแดกอย่างกับดมแบบนั้น

"อืมๆ งั้นฝากแกด้วยนะ ปะนทีมึงขับรถส่งกูไหวไหมเนี่ย"

"ไหวดิวะ นี่กูใครนทีนะครับถ้าไม่ไหวเดี๋ยวเรียกคนขับรถที่บ้าน"

"ดีมาก อิชะนีพรุ่งนี้ตื่นก็ทักมาแล้วกันกลับละ ฝากด้วยนะ"

ฉันที่ตอนนี้จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ก็พยุงตัวเองขึ้นแต่ก็ไม่ลืมที่จะเรียกยัยมะปรางให้ตื่นเพราะตอนนี้มันเล่นหลับไปแล้ว

"สิงหาลิสฝากพยุงมะปรางไปหน่อยดิตอนนี้มันหลับไปแล้ว"

"..."

สิงหาหันมามองเธอแวบเดียวก่อนจะเดินข้ามมาพยุงเพื่อนสาวของเธอตามที่เธอบอก

"เดินไปไหวไหม ถ้าไม่ไหวเดียวมารับ"

"ไหวๆ เดินไปพร้อมกันเนี่ยแหละจะได้ไม่เสียเวลา"

"อืม เกาะแขนเราไว้แล้วกันเดี๋ยวล้ม"

ฉันพยักหน้าตอบกลับไปก่อนจะหันมาพยุงตัวเองขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างทุลักทุเล หลังจากเดินออกมาจากโต๊ะแต่ก็ยังไม่ถึงหน้าประตู

"ว๊ายย!!"

ส้นตีนเจ้ากรรมดันไปสะดุดพื้นต่างระดับซะได้ แหกหมดแน่ แหก!!!

"เป็นอะไรไหม"

ฉันที่ในตอนนี้หลับตาปี๋ คิดไว้ว่าคงล้มหน้าแหกไปแล้วแน่ๆ แต่กลับไม่ล้มแฮะแถมยังไม่เจ็บ ก่อนจะลืมตามองภาพตรงหน้า

ผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาดีโคตร แถมกล้ามแขนนี่บ่งบอกเลยว่าคนๆ นี้ออกกำลังกายหรือไม่อย่างนั้นก็เป็นคนทำงานที่ใช้แรงแน่ๆ

"ลิสเป็นไรไหม ขอโทษทีเราลืมบอกว่าพื้นมันต่างระดับ"

"อ่ะ เอ่ออ… ไม่ๆ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะที่ช่วย"

ประโยคแรกอะหันไปบอกสิงหาส่วนประโยคหลังน่ะ หันไปบอกคนแปลกหน้าที่ช่วยเหลือเธอเมื่อกี้

"อืม ไม่เป็นไร ให้พี่ช่วยเดินไปส่งที่รถไหมสิงห์"