04
Can you start again
Chapter 04
"อืม ไม่เป็นไร ให้พี่ช่วยเดินไปส่งที่รถไหมสิงห์"
หืม? เรียกสิงหาว่าสิงห์เฉยๆ แสดงว่าก็ต้องรู้จักกันพอสมควร แต่ที่ฉันเรียกมันว่าสิงหาก็เพราะว่าเป็นชื่อจริงของหมอนั่น แล้วก็ในกลุ่มของพวกเราก็เรียกมันมาแบบนี้ตลอดจนติดเรียกชื่อจริงแทนชื่อเล่นไปแล้ว
"ขอบคุณครับพี่ไลก้า งั้นผมรบกวนพี่ด้วยครับ"
อ่อ ถ้าเพื่อนเธอเรียกเขาว่าพี่งั้นก็แสดงว่าเขาก็เป็นรุ่นพี่เธอด้วยเหมือนกัน
ตอนนี้ตัวฉันก็ถูกผู้ชายคนหนึ่งพยุงเดินไปที่รถของสิงหา ตอนมาก็มาเหมือนสวยแต่ทำไมตอนกลับมันเหมือนหมาขนาดนี้
"อึก แหวะ"
ไม่ใช่เสียงของฉันนะคะ เป็นเสียงของยัยมะปรางที่ตอนนี้ก็เล่นอ้วกประเดิมเบาะรถสปอร์ตคันหรูราคานี่เหยียบเกินยี่สิบล้านของสิงหา
"เฮ้ย / ว๊ายอีปราง"
ทั้งฉันและสิงหาต่างพากันตกใจกับสิงที่เห็นตรงหน้า ไม่รู้ว่าสิงหามันจะโกรธยัยปรางไหม เพราะว่ารถคันนั้นมันพึ่งได้มาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง
ยัยเพื่อนรักเล่นอ้วกซะหมดไส้หมดพุงเลยนะแก
"บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวไปส่ง" ผู้ชายที่ช่วยพยุงฉันมาเมื่อกี้เอ่ยถามขึ้น
"เอ่อ อยู่คอนโดแถวมหาลัยดีซียูค่ะ แต่จริงๆ ให้สิงหาไปส่งก็ได้นะคะเพราะลิสอยู่คอนโดเดียวกันกับมะปราง"
ร่ายยาวเหยียดพร้อมชี้นิ้วไปทางเพื่อนรักที่ตอนนี้นั่งจมกองอ้วกอยู่ที่เบาะหน้ารถของสิงหา
"อยู่คอนโดเดียวกับพี่ไลก้าเลยครับ เดี๋ยวผมขอเรียกคนขับรถมาก่อนเดี๋ยวไปส่งมะปรางทีหลัง"
สภาพของเพื่อนเธอตอนนี้บอกได้เลยว่าเละยิ่งกว่าหมาอีก
"ลิสกลับกับพี่ไลก้าก่อนก็ได้ เดี๋ยวเราพามะปรางไปล้างตัวก่อน กลับสภาพนี้ไม่ไหว"
เออ ฉันเห็นด้วยกับสิงหา ถ้าเข้าไปนั่งในรถมีหวังอ้วกตามมันแน่นอน
ฉันกับมะปรางอยู่คอนโดเดียวกันก็จริงแต่ก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แถมยังอยู่คนละชั้นอีกต่างหาก
"ไปเลยไหม รถพี่อยู่ฝั่งโน้น"
"ค่ะ สิงหาเราฝากมะปรางด้วยนะ พรุ่งนี้ตื่นแล้วจะโทรหา"
ฉันที่ในตอนนี้ไม่ได้รู้สึกมึนเหมือนทีแรกก็พูดขึ้น ก็ยัยมะปรางเล่นอ้วกเอาสติฉันกลับมาได้เกือบเต็มร้อยเลยเนี่ย
เดินมาหยุดอยู่ที่รถสปอร์ตคันหรูของชายตรงหน้า เออ ไม่บอกก็รู้ว่ารวยแค่ไหน เพราะสัญลักษณ์ที่โชว์อยู่หน้ารถมันเหมือนกับของสิงหาเป๊ะ แต่แค่คนละรุ่นเท่านั้นเอง คงไม่ต้องพูดถึงราคาคงเหยียบเกินยี่สิบล้านอยู่แล้ว
พี่เขาเดินมาเปิดประตูพร้อมกับพยุงตัวฉันเข้าไปในรถ ให้ตายเถอะถึงแม้ว่าเธอจะรวยมีเงินสักแค่ไหนคงไม่มีทางซื้อมาขับแน่ๆ แต่ก็คงแล้วแต่คนชอบละมั้ง
รถขับเคลื่อนออกมาได