Chapter 26

"I'm just kidding, Chloe." Tumawa sya sa sarili nyang biro ngunit ako'y nakatitig lamang sa kanya habang dinaramdam ang panginginig ng kamay ko.

I placed my hand on my lap when I felt the scars on my thighs. I smiled by myself when I refused an oinment to heal this wounds.

"So tell me." Ako naman ngayon ang humarap sa kanya. "Paano mo nakakayanan na magkunwari para itago ang pagkatao mo?"

Nakita kong natigilan sya sa sinabi ko at napa iwas ng tingin sa akin. Mariin ang kanyang paglunok at ginulo nya ang kanyang maitim na buhok bago humarap sa akin ng nay ngisi sa labi.

"Alam mo na pala, Chloe. I didn't expect that you knew about this fast." Nangilabot ako sa lamig ng boses nya. "I don't want to hide this from you, but I don't want to share it tho. STOP INVESTIGATING ME!!" He shouted.

Napatalon ako sa gulat ng simula nyang hampasin ang lamesa sa tabi ng kama ko at tumayo itong nakatalikod sa akin. Hindi ako nakapag salita sa gulat at reaksyon na ibinigay nya sa akin.

"Una sa lahat, ay ayoko ng pinakikielaman ang background ko. That's none of your all business." Huminga sya ng malalim bago ako hinarap. "I'm just your allies, Chloe. Just trust me with this, okay?"

Unti-unti syang lumapit sa akin kaya agad akong kinabahan. Ano itong nangyayari sa kanya?

"I.. I'm just asking Lucas-"

"I don't want to hear that questions anymore!" I was shocked when he went to me fastly. I thought he was going to hurt me or something when I closed my eyes. Then I heard the punch on the wall beside me.

I was breathing shakingly. I slowly open my eyes and saw his eyes are full of rage and he was wanted to hurt me. Those eyes wants to kill me and wanted to hurt me repeatedly until I die.

Sa sobrang takot ko ay tumulo ang luha ko sa gulat at pagtataka kung bakit ganoon ang naging reaksyon niya. Pinili nyang huminga nang malalim at ipikit ang kanyang mga mata upang pakalmahin ang sarili nya.

"I.." Napatingin ako sa kanya ng magsimula syang magsalita. "I hate myself.. to show my side to you, Chloe. But please, don't ever ask about that f**king fake news of that Hans asshole."

Sa sobrang bilis nang pagsasalita nya ay dahan dahan itong lumayo sa akin na may paghihirap sa mga mata nya bago lumabas sa aking kwarto.

Nahawakan ko ang dibdib ko at naramdaman doon ang bilis ng tibok ng puso ko. I thought he was going to hurt me at the same time was shocked because of his unexpected reaction.

Natataranta ang kapatid ko ng makita akong umiiyak ng dahil sa pagkabigla at takot. Agad ako nitong niyakap at tinanong kung bakit ganoon na lamang ang reaksyon ko.

I felt like... he's already to kill me with his eyes. I almost lost my balance when I tried to stand up.

"Ate, what happened? I saw Kuya early and like he was trying to calm himself." Mahinahong sambit ng kapatid ko.

Gusto ko man sabihin sa kanya ang nakita ko ngunit tinikom ko na lang ang aking bibig habang lumuluha. Natakot sa paraan ng pagtingin nya sa akin ay parang bangungot sa buhay ko.

"I'm f-fine. I.. I still remember him." Pagpapalusot ko sa kanya, ngunit alam kong hindi nya ako papaniwalaan pero tumango na lamang ito bago ako yakapin ng mahigpit.

"Stop crying now, I am here. I love you, Ate."

****

Kinabukasan ay sinubukan kong makipag kita kay Krisha ng walang tulog na pumunta nang coffee shop. Hindi ko kinaya hanggang sa pagtulog ang kalimutan na nangyari kahapon.

"Ano ang nangyari? Did he hurt you or something?" Pag-aalala ni Krisha nang matapos kong I kwento ang maikling pagsasama namin.

"Hindi, pader ang sinuntok niya. Ang mas nakapag gulat lang sa akin ay ang bigla na lang na pagsigaw nya at galit sa itsura nya habang nakatingin sa akin." Halos mangilabot akong muli nang ma-alala ang itsura nyang nakatingin sa akin na para bang handa nang pumatay.

Natahimik si Krisha sa sinabi ko ngunit hinawakan nito ang mga kamay ko at hinaplos bago magsalita. "Kung alam ko lang na ganito sya ka delikadong tao ay hindi ko na hinayaan pa na magkita kayo ulit."

Napuno ang pagtataka sa mukha ko ngunit itinikom ko na lamang ang bibig ko nang magsalita sya ulit. "He is too dangerous for you. But I'm afraid of the missions. Binigyan kayo ng bakasyon ng mga Guttierez upang ihanda ang sarili ninyo at mapag isipan kung pipiliin ninyong makipaglaban sa kanila, kapalit ang buhay."

Hindi naging madali ang pinagdaanan nang pinsan ko, Chloe. May dahilan din ang pananatili niya dito. Kailanman ay hindi ko aakalain na maririnig ko sa kanya ang bilang pag sang-ayon sa kagustuhan ng kapatid nya na babae na dalhin sya dito. Marahil ay hinahanap pa rin niya ang babae na una niyang minahal. Pero iyon ang unang akala ko.

Nang magkaroon kami ng pag uusap sa Skype ay hindi niya sinasadyang makita ang mukha mo sa cellphone ko noong tumawag ka. Nagulat pa ako ng itinanong ka niya sa akin, ang sinabi ko pa nga ay isa kitang matalik na kaibigan. Mula nang makita nga ang litrato mo ay mas napadali nya pag process ng mga papers nya upang makapunta dito sa Pilipinas." Ngumiti sya sa akin nang maalala nya iyon.

"There's once a time.. that he's unstoppable to question me about you."