บทที่ 53 บุตรสาว

บทที่ 53 บุตรสาว

“แม่สาวน้อย เจ้ามาหาท่านเจ้าอาวาสสินะ” ฮูหยินจำได้ว่าครั้งก่อนกู้เจียวมาที่นี่ด้วยเหตุผลนี้ ถ้านางจำไม่ผิดนะ

กู้เจียวทำท่าครุ่นคิด จากนั้นพยักหน้า “อืม”

กู้เจียวกะมาขอพรกับพระโพธิสัตว์ให้เซียวลิ่วหลังด้วย แต่พอเห็นแบบนี้แล้ว นางรู้สึกว่าพระโพธิสัตว์เรื่องมากจัง ต้องคุกเข่าก้มหัวขนาดนั้นเลยหรือ

ฮูหยินรีบพูดต่อ “ถ้าเช่นนั้นเจ้ารีบไปเถิด ท่านเจ้าอาวาสอยู่ในวัด ถ้าไม่รีบไปประเดี๋ยวท่านจะลงเขาเสียก่อน”

ช่วงนี้เจ้าอาวาสลงเขาบ่อย ได้ยินมาว่ามีคนต้องการอุปถัมภ์เด็กที่วัด

กู้เจียวมองฮูหยิน สีหน้าของนางเหมือนกำลังจะถามกู้เจียวว่าเดินไปคนเดียวไหวหรือไม่ ระวังล้มล่ะ ไม่มีใครคอยช่วยแล้วนะ

ฮูหยินอ่านสายตาของกู้เจียวออกจึงหัวเราะ “เมื่อครู่ ข้าคงเหนื่อยเกินไปน่ะ เริ่มมึนหัวแล้วด้วย แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ เดินอีกนิดเดี๋ยวก็ถึงแล้ว”

กู้เจียวเอ่ยถาม “ท่านมึนหัวบ่อยไหม ช่วงไหนเป็นบ่อยกว่า ช่วงเช้าหรือค่ำ ช่วงท้องว่างหรือหลังจากทานอิ่มแล้ว”

ฮูหยินโดนกู้เจียวยิงคำถามรัวๆ จนตั้งตัวไม่ถูก แต่ก็ตอบไปอย่างเกรงใจ “ตอนเช้าน่ะ โดยเฉพาะตอนที่เพิ่งตื่น ถ้าไม่ได้กินข้าวก็จะเวียนหัว”