บทที่ 486 อสูรเจียวเจียว

บทที่ 486 อสูรเจียวเจียว

ด้วยความที่ลานบริเวณนี้อยู่ไกล มักจะไม่มีใครผ่านมา และตราบใดที่ไม่มีการเคลื่อนไหวมากนักในห้องเก็บสุรา พวกทหารตรวจตราจะไม่มายุ่มย่ามที่นี่อยู่แล้ว

แต่คราวนี้กลับมีคนเดินเข้ามาใกล้ห้องเก็บสุรา

ฟังจากเสียงฝีเท้าเสียดสีกับชุดเกราะ เหมือนจะเป็นทหารวัยกลางคนสองคน

ตามหลักแล้ว ผู้ที่ดูแลจวนผู้ว่าคือพวกราชวงศ์ก่อนหน้า ส่วนทหารของแคว้นเฉินจะประจำการอยู่นอกจวน กู้เฉิงเฟิงจึงอนุมานได้ว่าสองคนนั้นน่าจะเป็นสมุนของราชวงศ์ก่อนหน้า

กู้เฉิงเฟิงค่อยๆ ย่องมาที่ประตู เขาไม่สามารถมองเห็นภายนอกได้อย่างชัดเจน เขาจึงใช้วิธีฟังความเคลื่อนไหวแทน

ขณะเดียวกัน กู้เจียวก็กำลังเย็บปิดแผลผ่าตัด

พอกู้เฉิงเฟิงเห็นขั้นตอนนี้ของกู้เจียวก็เริ่มเข้าใจว่าการผ่าตัดใกล้สิ้นสุดแล้ว ยิ่งเป็นช่วงสำคัญแบบนี้ ยิ่งไม่ควรเกิดเรื่อง

ใจของเขาเริ่มเต้นแรงขึ้น

ทหารทั้งสองเดินมาทางห้องเก็บสุรา จากนั้นหนึ่งในนั้นก็เอ่ยขึ้น “เอาละ ตรงนี้ไม่มีคนอื่นแล้ว เอาออกมาเถอะ!”

“เบาๆ สิ! เดี๋ยวก็มีคนได้ยินหรอก!” ทหารอีกคนกระซิบ