บทที่ 487.1 ฆ่าล้างบาง (1)

บทที่ 487 ฆ่าล้างบาง (1)

ในมือขวาของเด็กคนนั้นแบกร่างของใครบางคนไว้ ซึ่งเป็นร่างไร้ลมหายใจของหนึ่งในกลุ่มชายชุดดำ และร่างนั้นก็ถูกโยนทิ้งลงบนพื้นหิมะราวกับกระสอบทราย

แม้การโยนของเด็กคนนั้นดูไม่แรงนัก แต่มันทำให้ทุกคนรู้สึกถึงการเสียดสี ดูถูก หยิ่งผยองและความโอหัง

ไม่มีใครรู้ว่าเด็กคนนั้นทำได้อย่างไร เพราะตอนแรกความสนใจของพวกเขาอยู่ที่ชายชุดดำที่กำลังบดขยี้ร่างของกู้เฉิงเฟิง

อีกทั้งตอนที่มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นจากห้องเก็บสุรา พวกเขายังนึกว่าเป็นเสียงร้องของผู้บุรุกอีกคนที่อยู่ในนั้นเสียอีก

และตอนนี้พวกเขาถูกเล่นงานราบคาบ คนหนึ่งถูกกระสุนยิงจนร่างติดกำแพง อีกคนถูกโยนลงพื้น

เป็นภาพที่สะเทือนใจและชวนขนหัวลุก

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างตกตะลึงจนกลืนน้ำลายลงคอและแทบจะลืมหายใจ

มีเพียงกู้เฉิงเฟิงเท่านั้นที่นอนจมกองเลือดผสมกับหิมะขาวที่กองบนพื้น

เด็กนั่นผ่าตัดเสร็จแล้วหรือยังนะ

กู้เฉิงเฟิงคิดว่าตัวเองจะรอไม่ไหวแล้วเสียอีก

ออกมาได้ก็ดีแล้ว…ดีแล้วล่ะ

เขาคลี่ยิ้มออกมาทั้งๆ ที่เนื้อตัวสั่นเทาและไอออกมาเป็นเลือด