บทที่ 389 เจ้าข้าวเจ้าของ (1)
ขณะเดียวกัน ปฏิกิริยาของจวงไทเฮาที่อยู่บนรถม้านั้นไม่ได้ต่างไปจากกู้เจียว เซียวลิ่วหลังและจี้จิ่วอาวุโสสักเท่าใดนัก โดยเฉพาะตอนที่นางเพิ่งนั่งลงยังไม่ทันดี นางก็ตกใจจนเกือบจะตกจากรถม้า!
เจ้าลูกชายซื่อบื่อคนนี้คิดอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีกแล้วล่ะ
จิ้งไท่เฟยเปิดเผยธาตุแท้แล้วมิใช่รึ ยังจะมาเล่นละครอะไรต่ออีก!
หรือว่าเขากินยาผิดเข้า หรือไม่อย่างนั้นก็คงหัวโดนประตูหนีบเข้าให้แล้วแน่ๆ!
จวงไทเฮานั่งลงให้เรียบร้อยใหม่ นางขนลุกขนพองไปหมดแล้ว ไม่ต้องเหยียบก็ดังเอี๊ยดหมด
“ออกรถสิ! มัวนิ่งอยู่ไย!”
นางเอ่ยขึ้นอย่างทนไม่ไหว
หากจะเป็นบ้าก็เป็นไปคนเดียวโน่น นางไม่เป็นบ้าด้วยกันกับเขาหรอกนะ!
คนขับรถได้รับคำสั่งก็กำลังจะโบกแส้ในมือ ทว่าฮ่องเต้กลับสาวเท้าก้าวยาวๆ มาขวางหน้าคนขับรถเอาไว้อย่างไม่กลัวตาย
ต่อให้คนขับรถเชื่อฟังคำสั่งของไทเฮาอย่างไรก็ไม่กล้าขับรถม้าทับร่างฮ่องเต้อยู่ดี คนขับรถนิ่งงันไปแล้ว ยามนี้ไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรดี
ฮ่องเต้กลับไม่ได้ให้เขาลำบากใจนาน ทรงเดินขึ้นรถม้าไปด้วยฝีเท้าอันรวดเร็วทันที
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com