บทที่ 338 รักกัน (2)

บทที่ 338 รักกัน (2)

ไท่จื่อและไท่จื่อเฟยปลอมตัวมากันตามลำพัง ไม่ได้พาขันทีกับนางกำนัลมาด้วย มีเพียงยอดฝีมือของวังมาเป็นคนขับรถให้แค่คนเดียว

ไท่จื่อกับไท่จื่อเฟยดูเหมือนจะไม่คาดคิดเช่นกันว่าจะมาเจอเซียวลิ่วหลังกับกู้เจียวที่นี่

ไท่จื่อยามนี้เห็นเซียวลิ่วหลังก็จะคิดถึงโจทย์คำนวณหน้าเล่มเตอะขึ้นมา สมองพลันปวดตุบๆ

ไท่จื่อไม่เคยเจอกู้เจียวมาก่อน เห็นเพียงเซียวลิ่วหลังนั่งอยู่ด้วยกันกับสตรีนางหนึ่ง ทำให้พระองค์รู้สึกประหลาดใจ

ได้ยินว่าเซียวลิ่วหลังแต่งงานแล้ว

หญิงผู้นี้เป็นภรรยาของเซียวลิ่วหลัง หรือว่าเป็นหญิงชู้รักที่เอาการเอางานที่เขาแอบเลี้ยงดูอยู่ข้างนอกกันแน่

ไท่จื่อไม่ได้สนใจ เดิมทีสตรีก็เป็นของประดับของบุรุษอยู่แล้ว หญิงผู้นี้เป็นภรรยาของเซียวลิ่วหลังหรือไม่ไท่จื่อไม่ได้สนใจจะมองนางตรงๆ

ไท่จื่อขมวดคิ้ว ไม่ค่อยอยากกินอาหารที่นี่เสียแล้ว

อย่างไรเสียไม่ว่าใครมาเจออาจารย์อย่างเซียวลิ่วหลังก็ไม่มีอารมณ์กินข้าวหรอก ในสมองมีแต่โจทย์ที่เขาตั้งให้

ทว่าไท่จื่อก็ไม่อาจไล่เซียวลิ่วหลังได้ แบบนั้นมันโอหังใช้อำนาจบาตรใหญ่เกินไป เสียชื่อเสียงที่พระองค์สร้างไว้ต่อปวงชนในหลายปีมานี้