บทที่ 272 ฟื้นความจำ (3)

บทที่ 272 ฟื้นความจำ (3)

จี้จิ่วอาวุโสและเซียวลิ่วหลังก็เพิ่งจะเสร็จงานจากกั๋วจื่อเจียนและสำนักฮั่นหลินก็กลับมาถึงที่เรือนพอดิบพอดี

“พวกตระกูลจวงอะไรนั่นเจ้าไม่ต้องไปยุ่งหรอก เดี๋ยวข้าจะหาวิธีจัดการกับพวก…”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันตอนที่กำลังเดินผ่านโถงเรือนอยู่นั้น สายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่หญิงแก่คนหนึ่งที่กำลังป้อนข้าวให้เสี่ยวจิ้งคงอยู่

ที่เรียกว่าหญิงชรา หนึ่งเพราะพวกเขายังไม่เห็นว่านั่นคือจวงไทเฮา สองคือหญิงแก่คนนั้นสวมชุดเฉกเช่นชาวบ้านทั่วไป

ปฏิกิริยาแรกของเขาคือรีบเอามือกุมกระเป๋าเงิน พลางตะโกน "ข้าไม่ได้ซ่อนเงินไว้นะ!"

จวงไทเฮาหันมาทางต้นเสียงด้วยสายตาขุ่นเคือง

จี้จิ่วอาวุโสพอเห็นดังนั้นก็ถึงกับสะอึก และคุกเข่าลง

เสี่ยวจิ้งคงพอเห็นดังนั้นก็เอ่ยทัก “เหตุใดท่านปู่ถึงได้ล้มลงไปเสียแล่วล่ะ”

ท่านปู่อย่างนั้นรึ จวงไทเฮาเริ่มชักสีหน้า!

จี้จิ่วอาวุโสเริ่มเหงื่อตก ซวยแล้ว! โดนเจ้าเณรน้อยเล่นเข้าให้แล้ว

ข้าไม่ได้เป็นปู่ของเจ้าซักหน่อย!

นางไม่ใช่ย่าของเจ้าด้วย!

เอ๊ะ ทำไมยิ่งแก้ตัวยิ่งแย่กว่าเดิมล่ะ…

ตายแล้ว ข้าไม่ใช่จักรพรรดิองค์ที่แล้วนะ!