บทที่ 273 เจียวเจียวผู้น่าเอ็นดู (1)

บทที่ 273 เจียวเจียวผู้น่าเอ็นดู (1)

พอจวงเย่ว์ซีเห็นท่าทีของไทเฮาก็คิดในใจว่ากู้เจียวไม่รอดแน่ ไทเฮาทรงกริ้วเข้าให้แล้ว แม้แต่ระดับฮ่องเต้ก็ช่วยเจ้าไม่ได้หรอก!

แต่สิ่งที่จวงเย่ว์ซีคาดไม่ถึงนั่นก็คือ จวงไทเฮาไม่ได้แสดงอาการหรือท่าทางโมโหออกมาเสียทีเดียว แต่กลับจ้องเขม็งไปที่หลังมือของกู้เจียวอยู่อย่างนั้น

ท่านย่า ทำไมไม่โกรธเสียทีเล่า!

จากนั้นจวงไทเฮาหลับตาลง สูดหายใจลึก ก่อนจะข่มความโกรธทั้งหมดลงไป

จวงเย่ว์ซีเห็นดังนั้นก็คิดในใจ เอาแล้ว เอาแล้ว มาแล้วสินะ!

“ใครใช้ให้เจ้าเข้ามาในนี้!”

จวงไทเฮาตะเบ็งเสียงแข็ง

จวงเย่ว์ซีคิดในใจ หึ ใช่แล้ว ใครใช้ให้เจ้าหน้าเสนอเข้ามาในนี้ เอ๋ เดี๋ยวก่อนนะ เริ่มมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วสิ ไฉนฉินกงกงถึงมองมาทางนี้เล่า

จวงเย่ว์ซีใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนจะหันไปทางท่านย่าของตัวเอง ถึงได้รู้ว่าประโยคเมื่อครู่นี้ ไทเฮากำลังถามตัวเองอยู่ต่างหาก

นี่ท่านย่า…โทษข้าหรอกหรือ

เพราะอะไรกัน!

คนที่บุกเข้ามาก่อนคือนางเด็กนั่นต่างหาก ซ้ำยังนอนหลับบนแท่นบรรทมของท่านย่าอย่างลอยหน้าลอยตาอีกด้วย!