บทที่ 166 บุตรชายของเขา
บทที่ 166 บุตรชายของเขา
“ขอบคุณท่านพี่เซียวมากที่ช่วยข้า ในที่สุด ข้าก็จะได้ฉลองปีใหม่อย่างสบายใจเสียที! แล้วข้าจะใช้บริการอีกนะ” เป็นเสียงของบัณฑิตของกั๋วจื่อเจียนที่กำลังยืนส่งเซียวลิ่วหลังที่หน้าประตูเรือน
เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเฝิงหลิน อายุน้อยกว่าเซียวลิ่วหลังหนึ่งปี สอบเข้าได้ด้วยการใช้เส้นสาย และไม่ใช่คนเรียนเก่ง ด้วยความที่ต้องฉลองปีใหม่กับญาติพี่น้อง เขาจึงแก้ปัญหาด้วยการให้เซียวลิ่วหลังช่วยเขียนกลอนให้
เซียวลิ่วหลังเขียนลงไปตามความสามารถของคนว่าจ้าง ไม่ดูอลังการเกินไป แต่ก็ไม่ธรรมดาเกินจนไม่น่าอ่าน
“ส่งข้าแค่นี้ก็พอแล้ว” เซียวลิ่วหลังไม่อยากให้เขาเดินไกล จึงขอเดินออกไปเอง
ท้องฟ้าขมุกขมัว อากาศเริ่มเย็นลง
เซียวลิ่วหลังขึ้นรถม้ามุ่งหน้าไปหากู้เจียว
พอหญิงนางหนึ่งเจอกับเขา ก็บอกไปว่า “เจ้ามาหาหมอหญิงกู้ใช่หรือไม่ นางออกไปตั้งนานแล้ว เห็นบอกว่าจะไปซื้อถังหูลู่ที่ฝั่งตรงข้ามนู่น”
นางเอ่ยพลางชี้ไปทางร้านถังหูลู่
ร้านที่ว่าเป็นร้านเก่าแก่ของเมืองหลวง เถ้าแก่เป็นคนเจียงหนาน ตอนเด็กๆ เซียวลิ่วหลังเองก็เคยมาที่นี่อยู่บ่อยๆ เพียงแต่ตอนนั้นพวกเขายังไม่มีถังหูลู่ขาย
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com