ตอนที่ 612 ต้องปล่อยมือนะคะ
เธอเห็นสีหน้าที่ตกใจของเขา จึงหัวเราะออกมาทันที “พี่จะทำหน้าแบบนั้นทำไมคะ ก็แค่กำชับขึ้นมาลอยๆ เท่านั้นเอง”
อวี่เจ๋อกลับไม่เชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่กำชับขึ้นมาลอยๆ “ไม่ใช่ ที่เธอพูดแบบนี้ต้องมีสาเหตุ”
“ถ้าพี่กลัวแบบนี้ ต่อไปฉันคงไม่กล้าพูดอะไรแล้ว ฉันอยากให้พี่ดูแลตัวเองให้ดีเพื่อฉัน กินข้าวให้ดี ฉันพูดไม่ได้เชียวเหรอคะ” อวิ๋นตั่วตำหนิ
อวี่เจ๋อเห็นท่าทางโกรธของอวิ๋นตั่ว จึงรีบพูดว่า “แน่นอนว่าพูดได้ แต่แค่เธอพูดแบบนี้ขึ้นมาฉับพลัน มันทำให้คนตกใจ เหมือนบอกลาพี่”
“ชายอกสามศอกแบบพี่กลายเป็นคนกังวลกับผลประโยชน์ส่วนตัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรคะ?”
พอลงมาชั้นล่าง พี่กุ้ยจือก็ยกอาหารขึ้นโต๊ะแล้ว
“ผอ.หลิวทานข้าวแล้วค่อยไปใช่ไหมคะ?” เธอถาม
“แน่นอนครับ ไม่อย่างนั้นก็เป็นการเนรคุณต่ออาหารดีๆ พวกนี้น่ะสิ ถือว่าบาปนะครับ” อวี่เจ๋อพูดขณะมองอาหารดีๆ ที่อยู่เต็มโต๊ะ
พี่กุ้ยจือเห็นเขามีความสุขจึงถามว่า “จะดื่มไวน์สักหน่อยไหมคะ?”
“ดีเลยครับ!” อวี่เจ๋อตอบรับด้วยความยินดี
“ไม่ต้องดีกว่าค่ะ” อวิ๋นตั่วคัดค้าน “อีกสักพักพี่ต้องไปบริษัทนะคะ?”
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com