076 ฉินเวยเวยว้าวุ่นแล้ว (1)

บทที่ 76 ฉินเวยเวยว้าวุ่นแล้ว (1)

เหมียวอี้โบกไม้โบกมือ ไม่ได้พูดอะไรมากมาย และก็ไม่ได้ใส่ใจหญิงรับใช้สองคนนี้มากเท่าไร เลยยกให้เหยียนซิวจัดการ จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

ที่นอกตำหนักใหญ่ จูเทียนเปี่ยวที่ถูกเรียกตัวมาก่อนใครได้เปลี่ยนชุดที่ใส่ออกมารอแล้ว

เหมียวอี้เพิ่งออกมา เฮยทั่นก็โผล่ออกมาจากด้านหลัง อ้าปากงับเสื้อผ้าของเหมียวอี้ ดึงไว้ไม่ยอมปล่อย

จูเทียนเปี่ยวดูภาพตรงหน้าจนคิ้วขมวด รู้สึกว่าเฮยทั่นทำเกินไปแล้ว ที่นี่เป็นตำหนักใหญ่ที่ถ้ำคล้อยบูรพาประชุมกัน เจ้าสัตว์นรกนี่ก็ทำเหมือนม้าวิ่งเข้าวิ่งออก วิ่งมั่วซั่วไปมา ถูกเจ้าของเลี้ยงจนเสียนิสัยแล้ว ถ้าใช้แส้โบยสักหน่อยก็คงว่านอนสอนง่าย

เหมียวอี้อดไม่ได้ที่จะใช้แส้ดึง ที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้จะไม่พูด วิ่งได้เร็วกว่าคนอื่นถือว่าเป็นข้อดี แถมมันยังจับพวกปลาได้อีกด้วย คนที่เคยใช้งานมันถึงจะรู้ข้อดี

เหมียวอี้หันกลับไปตีหัวเฮยทั่นเบาๆ "ข้ามีเรื่องต้องทำ พาเจ้าไปด้วยไม่ได้ เจ้าไปเล่นที่ทะเลสาบเองแล้วกัน ในนั้นมีกุ้งปลาให้กิน" พูดจบก็ยกมือขึ้นชี้ไปทางทะเลสาบ