บทที่ 75 เชียนเอ๋อร์ เสวี่ยเอ๋อร์
เหมียวอี้ก็ไม่ได้ทำให้เจ้าเมืองท่านนี้ลำบากใจ พอได้คุยกับเขาสักพัก ก็พบว่าเจ้าเมืองท่านนี้คุ้นเคยกับชาวเมืองคล้อยบูรพาเป็นอย่างมาก พอให้กำลังใจเขาเรียบร้อยแล้วก็ให้ออกไป
ทั้งสองฝ่ายเองก็ไม่มีเรื่องอะไรให้สนทนากันต่อไป
หลังจากที่เจ้าเมืองสวี่โล่งใจและพาคนออกไปแล้ว เหมียวอี้ก็ให้เหยียนซิวเปิดของกำนัลออกดู
เป็นตามที่คาดไว้ ในกล่องเล็กๆ นั่น มีลูกแก้วขนาดเม็ดข้าวสารที่ส่องประกายละมุนละไมอยู่หนึ่งลูก เหมียวอี้มิได้เกรงใจ เก็บของใส่เข้าไปในถุงเก็บสมบัติของตัวเอง
ในหีบมีห้าพันผลึกทอง นั่นไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลย พวกนั้นเป็นสมบัติที่แลกมาด้วยความลำบากของชาวเมืองคล้อยบูรพา
สำหรับเหมียวอี้ที่เป็นประชาชนธรรมดา พอได้รับของพวกนี้ในใจก็เกิดความรู้สึกขัดแย้ง แต่จะไม่รับก็ไม่ได้ ทั้งถ้ำคล้อยบูรพาไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว คนจำนวนมากที่เขาดูแลก็ต้องพึ่งพาสาวกของเมืองคล้อยบูรพามาค้ำจุน
Support your favorite authors and translators in webnovel.com