บทที่ 25 : อสูรบรรพกาลฉยงฉี
"ฉยงฉี?"
เซี่ยหยางทวนวาจา จำได้ลางๆว่าอาจารย์เคยเล่าให้ฟังเรื่องอสูรบรรพกาลออกอาละวาดอย่างหนักเมื่อหลายพันปีก่อน เหล่าผู้อาวุโสทุกสำนักรวมตัวกันกำราบ สูญเสียดับขันธ์กันไปไม่น้อย รวมถึงเจ้าสำนักเหยียนอีก็เกือบสิ้นชีพเพราะอสูรทั้ง 4 เช่นกัน จึงเป็นสาเหตุให้อาจารย์ของเขาสละตบะบำเพ็ญก่อนหน้าทั้งหมดกว่าสามพันปี รักษาพลังวิญญาณของเจ้าสำนักเหยียนอีไว้ จากนั้นอสูรทั้งสี่ก็ถูกอาคมสะกดมารจากอาวุธเทพบรรพกาล หลับใหลไปชั่วขณะหนึ่งในภพเสมือนนิมิต
"หืม?...เจ้าไม่รู้จักข้าหรือ เซียนเลียนแบบหงหยาง...เช่นนั้น เรามาทำความรู้จักกันสักหน่อยเถิด"
ฉยงฉีกล่าวเสียงกังวานแล้วกระพือปีกทีเดียว พาสายลมกรรโชกดับไฟของเขาหมดสิ้น ทั้งยังพัดยอดไม้ลู่เอนเกือบล้มหัก เหล่าเซียนกระชับด้ามอาวุธแน่น เตรียมพร้อม แต่ทว่าเชื่องช้ากว่าอุ้งมือของอสูรบรรพการ เป่ยคงอันและตงเป่าฉือถูกอุ้งมือใหญ่โตแหลมคมปัดออกให้พ้นทาง พาร่างลอยละลิ่วกระแทกต้นไม้ใหญ่ ล้มลงกระอักโลหิตแทบลุกไม่ขึ้น เป่ยเจียวจูรีบเหาะหลบได้ทันหวุดหวิด นางร้องตะโกนทันที
"ไป๋อวิ๋น! เจ้าอยู่แถวนี้หรือไม่ รีบออกมาช่วยพวกเราที"
"ไป๋อวิ๋น?"
Bab Terkunci
Dukung penulis dan penerjemah favorit Anda di webnovel.com