บทที่ 24 : ร่วมทาง

"มีราชโองการ"

เสียงของมหาดเล็กดังก้องขึ้นหน้าจวนตระกูลเวย เรียกความสนใจชาวเมืองฝูผู้สัญจรไปมาในเส้นทางหน้าจวน พากันหยุดชะงัก ส่งเสียงอื้ออึงหน้าตาตื่น ก่อนจะรีบคุกเข่าลง รับฟังราชโองการจากฮ่องเต้

"เนื่องด้วยมหาเสนาบดีเวยหนิงหลงถึงแก่อสัญกรรมอย่างสงบในวัยชราภายในบ้านพัก สร้างความโทมนัสให้แก่ฝ่าบาทและราชสำนักเป็นอย่างมาก จึงทรงมีพระกระแสรับสั่งให้เมืองฝูและเมืองข้างเคียง ไว้อาลัยเป็นเวลา 100 วัน โปรดเกล้าฯให้ฝังไว้ที่สุสานตระกูลเวย พร้อมด้วยของเซ่นไหว้ 3 มื้ออาหาร และเขียนป้ายยกย่องเกียรติคุณไว้ที่ประตูเมือง เพื่อให้ผู้คนได้ทราบถึงคุณงามความชอบอันใหญ่หลวงต่อแผ่นดินแคว้นลั่ว โปรดเกล้าฯให้เจ้าเมืองฝูเป็นผู้ดูแลกิจนี้ พร้อมกันนั้น ฝ่าบาทยังโปรดเกล้าฯพระราชทานทรัพย์ส่วนพระองค์แก่ฟูเหริน ฝูชิง ภรรยาของมหาเสนาบดี จำนวนทั้งสิ้น 10 หีบ และให้ฟูเหริน ฝูชิง ดูแลทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเวย พร้อมทั้งอนุภรรยาทั้ง 9 คนของเวยหนิงเฉิง จบราชโองการ"