ส่วนที่ 5 บทที่ 115-1

บทที่ 115-1 ร้องไห้อย่างเสียใจ

ยาที่ทำให้นางหลับหมดสติ?

“เหตุใดต้องทำให้นางสลบด้วย? นางทำอะไร? ไม่อยากกลับเมืองรึ?” ฉินอวี้ย่นพระขนงมองผู้ที่มาส่ง

“ทำตามคำสั่งของท่านอ๋องน้อยด้วยการทำให้ท่านหญิงสลบแล้วส่งกลับเมืองหลวง ส่วนสาเหตุ ฝ่าบาททรงรอท่านหญิงฟื้นขึ้นมา ถามท่านหญิงดูก็ทราบแล้ว กระหม่อมมิทราบเช่นกัน เพียงทำตามคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ” ผู้ที่มาส่งพยักหน้าตอบ

“ฉินเจิงเล่า? เขาไปที่ใดแล้ว?” ฉินอวี้ถามอีก

“ไปหอเทียนจีเก๋อพ่ะย่ะค่ะ” ผู้ที่มาส่งทูลตอบ

“หลังจากนั้นเล่า?” ฉินอวี้ถาม

“ตอนที่กระหม่อมมาส่งท่านหญิงกลับเมือง ทราบเพียงท่านอ๋องน้อยกับพระชายาน้อยจะไปหอเทียนจีเก๋อ หลังจากนั้นก็มิทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ผู้ที่มาส่งส่ายหน้า

ฉินอวี้เห็นว่าไม่ได้คำตอบจึงโบกพระหัตถ์ ผู้ที่มาส่งออกจากห้องทรงหนังสือ

ฉินอวี้ขมวดพระขนงมองฉินเหลียน ไม่พบเพียงสองสามเดือน เด็กน้อยคนนี้ถูกลมทรายในม่อเป่ยกัดจนทั้งคล้ำทั้งผอม หากมิใช่ใบหน้านั้นก็แทบจำไม่ได้แล้วว่านางคือท่านหญิงผู้สูงศักดิ์ที่เติบโตมาในวังหลวง

พระองค์มองพักหนึ่ง ก่อนสั่งงานเสี่ยวเฉวียนจื่อ “นำนางออกไป จัดคนชำระกายให้นาง”