ส่วนที่ 3 บทที่ 102-1

บทที่ 102-1 ปักชุดรอออกเรือน

ไม่ทราบว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร แต่ในจังหวะที่เซี่ยฟางหวาแทบหมดลมหายใจ ฉินเจิงถึงผละริมฝีปากออก ฝังศีรษะซุกเข้ากับลำคอนาง

เซี่ยฟางหวาลืมตาขึ้น หายใจถี่กระชั้น กลีบปากบางชาวาบ ศีรษะวิงเวียนเสียจนแทบไตร่ตรองสิ่งใดไม่ได้

ครู่ต่อมาฉินเจิงก็ยืดตัวตรง ปล่อยนางเป็นอิสระ ก่อนหมุนตัวเดินออกไป

“หยุดตรงนั้น!” เซี่ยฟางหวาตกใจ

ฉินเจิงแสร้งไม่ได้ยิน เพียงพริบตาก็เดินไปถึงห้องรับรองแล้ว

“ใครก็ได้ ขวางเขาไว้!” เซี่ยฟางหวาสั่ง

ซื่อฮว่ากับซื่อม่อเฝ้าอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นฉินเจิงพุ่งพรวดออกมา ผนวกกับเสียงของเซี่ยฟางหวาดังขึ้น ทั้งสองผงะตกใจก่อนรีบเข้ามาขวางฉินเจิงไว้ทันที

“หลบไป!” ฉินเจิงตวัดฝ่ามือผลักซื่อฮว่ากับซื่อม่อออก

ซื่อฮว่ากับซื่อม่อเซถอยไปหลายก้าว ทันใดนั้นก็ตะโกนขึ้น “ใครก็ได้ ขวางท่านอ๋องน้อยไว้”

ผู้คุ้มกันจำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นโดยรอบสวนไห่ถังแล้วเข้าล้อมฉินเจิงทันที พริบตาก็ล้อมเอาไว้สามชั้น จำนวนมากถึงหลักร้อยคน

ฉินเจิงได้แต่ยอมหยุดฝีเท้า เผยใบหน้ามืดครึ้ม