ส่วนที่ 2 บทที่ 041-2

บทที่ 41-2 โมโห

หย่งคังโหวสั่งงานเสร็จก็ทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ “สตรีนี่จริงๆ เลย รังแต่จะสร้างเรื่อง!”

เหล่าที่ปรึกษาไม่แสดงความเห็นใด ตลอดเวลาที่ผ่านมาผู้คนภายนอกต่างเห็นชัดเจนว่าฮูหยินผู้เฒ่ากับฮูหยินมีอำนาจสูงสุดในจวนหย่งคังโหว เรื่องบางเรื่องหย่งคังโหวไม่สามารถตัดสินใจเป็นการส่วนตัวได้ เพียงแต่ไม่เคยเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้มาก่อน แต่ละคนจึงสงบสุขตลอดมา แต่วันนี้กลับเข้าไปพัวพันกับเรื่องที่พระชายาอิงชินอ๋องและคุณชายรองเจิงถูกลอบสังหาร นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้ว แต่เป็นเรื่องใหญ่มาก

ระหว่างที่หย่งคังโหวร้อนรนจนกระทืบเท้าระบายความโมโหในห้องหนังสือ จวนเรือนใหญ่แห่งตระกูลเซี่ยก็ตกอยู่ในความสับสนอลหม่าน

ครอบครัวที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงหนานฉิน โดยเฉพาะมีสายเลือดเป็นหนึ่งในเรือนใหญ่แห่งตระกูลเซี่ยซึ่งคอยคิดแต่จะยึดและแทนที่จวนจงหย่งโหว ดังนั้นลับหลังแล้วย่อมต้องสร้างอำนาจมากมายรวมถึงผู้สอดแนมด้วย

ขณะที่ภิกษุปลอมคนนั้นในวัดฝ่าฝอซื่อรับสารภาพ ผู้สอดแนมก็กลับมารายงานยังเรือนใหญ่แล้ว