ส่วนที่ 1 บทที่ 072-3

ตอนที่ 72-3 พิณและสาย

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายชราก็ออกมาเก็บจานกับตะเกียบ เอ่ยกับคนทั้งสองว่า “คุณชายหลี่ แม่นาง ห้องด้านหลังเรือนมีเตียงคั่งอยู่ ยายแก่เข้าไปทำความสะอาดไว้แล้ว พวกเจ้าจะเข้าไปพักผ่อนไหม? จะได้หลับสักนิด?”

หลี่มู่ชิงมองไปทางเซี่ยฟางหวา

เซี่ยฟางหวาส่ายหน้า

หลี่มู่ชิงหันไปเอ่ยกับชายชรา “พวกเรานั่งสักครู่ก็ไปแล้ว ท่านสองคนพักผ่อนเถอะ! ไม่ต้องสนใจพวกเราหรอก”

ชายชราพยักหน้าพลางส่งเสียงรับคำ ก่อนจากไปด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส

ผ่านไปครู่ใหญ่ หลี่มู่ชิงก็มองไปทางนอกหน้าต่างพลางเอ่ย “พี่เยี่ยนถิงไม่รู้ว่าจะหลบพ้นคนที่จวนหย่งคังโหวส่งมาขัดขวางไหม หากหลบพ้นไปได้ก็ไม่รู้จะกลับมาเมื่อใด! จู่ๆ เขาก็จากไปเช่นนี้ น่ากลัวว่าเมืองหลวงคงเงียบเหงาไปอีกนาน”

เซี่ยฟางหวาก็ทอดสายตามองนอกหน้าต่าง ด้านนอกมืดสนิทเมื่อคิดถึงถ้อยคำที่เยี่ยนถิงเอ่ยก่อนจากไปก็นิ่งเงียบไม่พูดจา

หลี่มู่ชิงเห็นนางไม่ส่งเสียง ก็เลยไม่พูดอะไรอีก

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เซี่ยฟางหวาก็ละสายตา เอนร่างพิงกับเก้าอี้ หลับตาเพื่อพักผ่อน