0156 ตาย

บทที่ 156 ตาย

หลังจินเฟยเหยาออกจากเมืองวั่นเซียนสุ่ย ไม่มีสถานที่ที่อยากไป โลกระดับวิญญาณกว้างใหญ่ คาดว่ามีพืชและสัตว์ปิศาจที่ไม่เคยพบเห็นจำนวนไม่น้อย นางจึงวางแผนออกท่องเที่ยวหาประสบการณ์ไปทั่ว

ถึงอย่างไรตนเองก็ไม่มีเรื่องอะไรจะทำ เร่งรีบทั้งวันก็ไม่มีความหมาย ไยไม่ออกท่องเที่ยวให้ทั่วสักรอบ แล้วจดบันทึกสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินตลอดการเดินทางลงไป เขียนบันทึกท่องเที่ยวของตนเองสักเล่ม

ไม่รู้ว่าเรื่องของจอมมารจะทำให้คนเหล่านี้ค้นหาตนเองนานเพียงใด จินเฟยเหยาจึงตัดสินใจหาที่ซ่อนตัวสักระยะหนึ่ง

สุดท้ายนางก็หาถ้ำธรรมชาติที่มีปราณวิญญาณเบาบางแต่กลับงดงามเป็นพิเศษแห่งหนึ่งในภูเขาที่สูงใหญ่ ถ้ำมีขนาดไม่ใหญ่นัก ทางเข้าอยู่บนหน้าผาสูงชัน รอบด้านไม่มีเส้นทางสัญจร สามารถป้องกันคนธรรมดาบุกรุกเข้ามาได้

ภายในถ้ำมีป่าหินประหลาดตั้งอยู่มากมาย ภูมิประเทศไม่ราบเรียบ ทว่ามีพื้นที่โล่งจำนวนไม่น้อย จินเฟยเหยาจึงแต่งเติมอีกนิดหน่อย ใช้ของวิเศษตัดบนพื้นเอียงเป็นบันไดศิลา ใช้หินประหลาดที่ตั้งอยู่มากมายในถ้ำตัดเป็นสิ่งของจำพวกโต๊ะ เตียง และเก้าอี้ศิลาบนพื้นที่โล่ง