บทที่ 155 ดึกดื่นรบกวนชาวบ้าน
เยวี่ยปู้ชิงกุมผีผาหยกทะเลไว้มั่น จ้องมองจินเฟยเหยาอย่างตื่นตระหนก ในใจนึกแค้นที่เหตุใดอาจารย์เพียงแค่ถ่ายทอดเสียงมา กลับไม่แนบภาพเหมือนมาด้วย แบบนี้ตนเองได้พบคนผู้นี้เพียงครั้งเดียวคงจดจำได้นานแล้ว ไยต้องแส่หาความลำบากใส่ตัวเป็นฝ่ายมาหาเองถึงที่
เขาไหนเลยจะรู้ สำนักใหญ่น้อยล้วนล่วงรู้ว่ามีคนปล่อยจอมมารหลงไป ทว่ากลับไม่รู้ชื่อของคนผู้นี้ ส่วนภาพเหมือนที่เทียนกงเจินเหรินและหลินอวี่มอบให้ยังเสริมเติมแต่ง แม้แต่ภาพเหมือนที่ถูกเติมแต่ง ตึกซ่างเซียนและหอฉีเทียนก็ไม่ได้มอบให้สำนักอื่นๆ แต่เก็บเอาไว้เองทั้งหมด
ไม่ได้มีความหมายมากนัก เพียงคิดจะให้ตนเองหาจินเฟยเหยาพบก่อน สำหรับผู้บำเพ็ญเซียนขั้นกำเนิดใหม่โลหิตตานมารหลายหยดมีประโยชน์ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็น พวกเขาเกรงว่านางจะมีความสัมพันธ์กับจอมมารหลง คิดจะสอบถามเรื่องของจอมมารหลงจากจินเฟยเหยา
จอมมารหลงอยู่ขั้นแปลงจิต พวกเขายั่วโทสะไม่ได้ เพียงคิดจะหาคฤหาสน์อีกหลังของจอมมารหลงที่ทิ้งไว้ในโลกระดับดินของเผ่ามนุษย์ในตอนนั้นผ่านจินเฟยเหยา
Support your favorite authors and translators in webnovel.com