1176 บนสมรภูมิ

ตอนที่ 1176 บนสมรภูมิ

แอนนาพุ่งขึ้นไปในอากาศก่อนมาอยู่ข้างกู่ฉิงซาน

“ไป”

นางสั่ง

อีกาดำแห่งความตายและสุนัขแห่งความตายพุ่งตรงไปที่พื้น

สุนัขสีดำเคลื่อนลงจากท้องนภาก่อนโถมตัวเข้าใส่สิ่งมีชีวิตโกลาหลขนาดใหญ่ทันที

ทั้งสองเข้าห้ำหั่นกัน

อีกาดำแห่งความตายกลายเป็นกระแสอากาศสีดำก่อนเคลื่อนไปท่ามกลางความโกลาหลอย่างรวดเร็ว

ที่ใดที่พวกมันผ่าน ความโกลาหลจะล้มลงกับพื้น

ผู้ที่มาทีหลังจะพบว่าคนของความโกลาหลเหล่านี้ล้วนอยู่ในภาพลวงตาจนไม่ได้สติก่อนถูกสังหารทีละคน

แอนนาจับมือของกู่ฉิงซานแล้วถามเสียงต่ำว่า “นี่คือพลังของบัญญัติหรือ”

“ใช่ ระวังด้วย” กู่ฉิงซานตอบ

“วางใจได้”

แอนนาเคลื่อนลงไป

นางวิ่งไปข้างหน้าเพื่อเข้าสู่สมรภูมิอย่างช้าๆ

สัตว์ประหลาดตัวใดที่มาโจมตี ตราบที่ถูกเปลวเพลิงสีดำบนเคียวสัมผัส มันจะล้มลงกับพื้นก่อนสิ้นลมหายใจทันที

พวกมันล้วนตายหมด

“แอนนา…เติบโตไวมาก…”

กู่ฉิงซานผ่อนคลายเล็กน้อยขณะมองอีกทางบนสมรภูมิ

ตอนนี้แบร์รี่บุกเข้าไป มีอารักขาโลหะเจ็ดถึงแปดคนคุ้มกัน พวกเขารวมตัวกันเป็นกลุ่มแปลกประหลาดอย่างช้าๆ

สัตว์ประหลาดจำนวนมากล้อมเขาเอาไว้

ทว่า ชุดเกราะทองแดงบนร่างของเขาแตกสลายจนสิ้น ชุดเกราะใหม่ปรากฏขึ้นมา

ชุดเกราะนี้แข็งแกร่งกว่าชุดเกราะทองแดงก่อนหน้านี้

เสี่ยวเมียวอยู่ไม่ไกลจากแบร์รี่ นางปล่อยวิชามิติอย่างต่อเนื่องเพื่อสังหารศัตรูด้วยดาบที่มองไม่เห็น

ปกติแล้วนางจะไม่ลงมือด้วยวิธีนี้เพราะวิชามิติกินพลังเป็นจำนวนมาก นางจึงไม่กล้าใช้พลังมากจนเกินไป

แต่ตอนนี้

เสี่ยวเมียวหยิบขวดแก้วสีม่วงออกมา เปิดจุกออกแล้วดื่มของเหลวสีม่วงที่อยู่ข้างในเข้าไป

“กลับมา!”

นางดื่มเข้าไปก่อนเอามือข้างหนึ่งดันไปข้างหน้า

ชั้นเส้นสีดำบางปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าขณะพุ่งเข้าหากลุ่มสัตว์ประหลาด

โลหิตสาดกระเซ็น

สัตว์ประหลาดโกลาหลจำนวนมากถูกแยกชิ้นส่วนโดยตรง

หนังสือสีม่วงพลันปรากฏขึ้นในมือของเสี่ยวเมียว

นางบีบหนังสืออย่างแรง

เปรี้ยะ!

หนังสือระเบิดกระแสอากาศสีม่วงทันทีก่อนจมเข้าสู่ร่างของนาง

ดวงตาของเสี่ยวเมียวทอประกาย

“น่าสนใจ มีวิชาแบบนี้ด้วย…”

นางแบมือทั้งสองข้างออก

นางเห็นมิติว่างเปล่าพลันปรากฏตรงหน้า

แรงดูดทรงพลังมาจากมิติก่อนดูดสัตว์ประหลาดสูงเท่าตึกห้าชั้นเข้าไป

เสี่ยวเมียวขยับมืออย่างบ้าคลั่ง

มิติหลอมรวมเป็นจุดขนาดเท่านิ้วขึ้นมือ

ผ่านไปหลายอึดใจ

เสี่ยวเมียวดีดนิ้ว

จุดหายไป

โลหิตปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าอย่างต่อเนื่องขณะไหลอาบราวสายธาร

สัตว์ประหลาดตายแล้ว

เสี่ยวเมียวยื่นมือไปไว้ด้านหลังเพื่อหยิบขวดของเหลวสีม่วงออกมาก่อนเทออกมา

“ท่านหญิงช่างไร้เทียมทาน…” นางกระซิบ

กู่ฉิงซานถอนสายตาจากนาง

เสียงของแม่นางเฮยไห่ดังขึ้นในหูของเขา

“กู่ฉิงซาน ข้าดีใจนะที่เจ้ามาช่วยข้า แต่เพราะกฎเกณฑ์แห่งมิติและเวลา ข้าจึงไม่สามารถกลับไปพร้อมกับเจ้าได้ ไม่อย่างนั้น เจ้าจะถูกกฎเกณฑ์ลบล้าง”

“ใครบอกล่ะว่าข้าอยากให้เจ้ากลับไปพร้อมกับข้า ที่จริงแล้ว มันไม่จำเป็นเลย” กู่ฉิงซานกล่าวพร้อมกับยิ้มออกมา

สามเหรียญมีอยู่วิชาหนึ่ง “เดินทาง”

วิชานี้มีคำอธิบายพิเศษอยู่

“หมายเหตุ สิ่งที่ท่านทำเมื่อย้อนเวลากลับไปในอดีตจะต้องไม่ส่งผลกับสิ่งที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์หลังจากนั้น ไม่อย่างนั้นท่านจะถูกลบล้างโดยกฎเกณฑ์แห่งเวลาและชะตากรรมเว้นแต่ว่าท่านจะเริ่มใช้ ‘ปลอมแปลง’ ”

ความจริง ทางเลือกที่ดีที่สุดคือซ่อนแม่นางเฮยไห่ไว้ในยุคนี้

แบบนี้ กลุ่มคนของเขาก็เท่ากับว่าย้อนกลับมาอดีตเพื่อต่อสู้

และวิญญาณกรีดร้องในยุคนี้ก็จากไปแล้ว แม่นางเฮยไห่หายไปในช่วงเวลานี้ ผลจากการที่นางถูกวิญญาณกรีดร้องสังหารในประวัติศาสตร์ยังเหมือนเดิม เหตุการณ์ที่ตามมาในประวัติศาสตร์จะยังไม่ได้รับผลกระทบ

แบบนี้จะไม่มีใครเจอปัญหา

ปัญหาเดียวคือไม่มีใครสามารถกลับอนาคตได้

เพราะถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้เปลี่ยนเหตุการณ์ที่ตามมาในประวัติศาสตร์ แต่ยังไงเสีย พวกเขาจะเปลี่ยนช่วงเวลาปัจจุบันหากเดินทางกลับไปในตอนนี้

หากกลับอนาคตในตอนนี้ พวกเขาจะต้องถูกจับตามองก่อนถูกกินโดยสัตว์ประหลาดในแม่น้ำแห่งกาลเวลาสายยาวอย่างแน่นอน

เสียงของแม่นางเฮยไห่ดังขึ้นอีกครั้ง “เจ้าต้องการให้ข้าโหลดหรือเปล่า”

“ไม่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ข้าอยากรู้ว่าใครบ้างที่ไม่ได้โหลดบัญญัติ” กู่ฉิงซานตอบ

“นอกจากเจ้าแล้ว ยังมีคนอื่นอีกสามคน หนึ่งในพวกเขาอยู่ข้างหน้าเจ้าห้าร้อยเมตร เขากำลังสู้กับศัตรูอยู่”

กู่ฉิงซานมองไปตามทางที่แม่นางเฮยไห่บอก

เขาเห็นเหล่าต้า

“จางหยิงห่าวและเย่เฟยหลีโหลดความโกลาหลเข้าไป แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถโหลดกองทัพมนุษย์ได้ เหล่าต้า ทำไมเขาถึงไม่โหลดมันกันล่ะ” กู่ฉิงซานถาม

แม่นางเฮยไห่ตอบว่า “เพราะไม่มีสิ่งใดที่เหมาะสมกับเขา เขามีพลังเพียงหนึ่งเดียวในบรรดาโลกทั้งหลาย เทพของโลกภายใน เขาคือราชาแห่งหุบเหวนิรันดร์ เป็นคนแรกที่อยู่บนมงกุฎดารา ข้าไม่มีแม่แบบสำหรับเขาโดยเฉพาะ”

กู่ฉิงซานกล่าวว่า “เช่นนั้นมอบแม่แบบที่มีศักยภาพในการพัฒนาที่ดีที่สุดให้ใช้ก่อนเลย”

“ได้” แม่นางเฮยไห่เห็นด้วย

เหล่าต้ากำลังสู้อยู่ ทันใดนั้น มีมีดไม้อยู่ในมือของเขา

เขาแข็งทื่อสักพักก่อนถามความว่างเปล่าว่า “นี่ เกิดอะไรขึ้น เจ้าเพิ่งบอกว่าไม่มีแม่แบบที่เหมาะกับข้าไม่ใช่หรือ ทำไมถึงมอบมีดอีกเล่มให้ข้าล่ะ”

เสียงของแม่นางเฮยไห่ดังขึ้น “แม่แบบที่มีศักยภาพที่สุดจะติดตั้งให้กับเจ้าในไม่ช้า โปรดใช้มันเสีย ข้าสงสัยจริงว่าเจ้าจะสามารถใช้มันได้หรือเปล่า”

“มีศักยภาพมากที่สุดหรือ” เหล่าต้ายักคิ้วขณะมองดูรายละเอียด

วิชามากมาย

อุปกรณ์มากมาย

สมุนไพรจำนวนมาก

วิชาอัญเชิญจำนวนมาก

ชิ!

มีศักยภาพมากที่สุด…

เหล่าต้ากล่าวด้วยความไม่เต็มใจเล็กน้อยว่า “เอาเถอะ ให้ข้าโหลดเลยละกัน!”

หน้าต่างระบบพลันปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

“หมื่นสวรรค์สิ้นโลกออนไลน์ แม่แบบกองทัพทหาร ถูกโหลดแล้ว หวังว่าเจ้าจะมีความสุขในการใช้มัน”

เหล่าต้าท้วงทันที “ไม่ได้หมายความว่ามันมีศักยภาพมากที่สุดหรอกหรือ ทำไมถึงเป็นทหารเล็กจ้อยแบบนี้ล่ะ”

“ราชาทุกคนเริ่มจากทหารเล็กจ้อยทั้งนั้น นายท่าน” แม่นางเฮยไห่กล่าว

ตอนนี้ สัตว์ประหลาดพุ่งเข้ามา

เหล่าต้ายื่นมือไปบนหนังสือแห่งชะตากรรม

ลำแสงโปร่งแสงเจ็ดถึงแปดสายพุ่งออกจากร่างของเขาทันทีก่อนระเบิดใส่สัตว์ประหลาดจนเละ

ติ๊ง!

“ระดับของเจ้าได้รับการอัปเกรด ตอนนี้สามารถสวมใส่อุปกรณ์ส่วนตัวได้แล้ว”

ชุดเกราะหนังปรากฏขึ้นบนตัวเหล่าต้า มีดไม้ในมือถูกแทนที่ด้วยมีดเหล็ก

“โห สามารถพัฒนาได้ช้าๆ งั้นหรือ น่าสนใจ”

เหล่าต้าแกว่งมีดเหล็กมาคาดไว้ที่เอวก่อนคว้าตรีศูลสีดำขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ

เขาหัวเราะยาวออกมา “เอาเถอะ ข้าจะเริ่มจากการเป็นทหารเล็กจ้อยแล้วกลายเป็นราชา!”

ขณะพูด เขาพุ่งเข้าหากองทัพโกลาหลที่กำลังพุ่งเข้ามาพร้อมถือหนังสือไว้ในมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างถือตรีศูลเอาไว้

การต่อสู้อันบ้าคลั่งได้เริ่มขึ้น!

…

หลังจากได้เห็นสถานการณ์บนสมรภูมิ กู่ฉิงซานพลันเคลื่อนลงมาอยู่ข้างแบร์รี่ เขาตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ก่อนมุ่งตรงสู่ท้องนภา

เขาข้ามชั้นหมู่เมฆจนมาถึงท้องนภาสูงยิ่ง

หมอกโกลาหลสีเทาเข้มที่อยู่ไม่ไกลจากเขาแยกออก เผยให้เห็นร่างร่างหนึ่ง

วิญญาณกรีดร้อง

มันจ้องกู่ฉิงซานแล้วกล่าวด้วยเสียงผู้ชายว่า “ข้าผนึกที่นี่ด้วยพลังของยุคโกลาหลอันแก่กล้าแล้ว ครั้งนี้ เจ้าหนีไม่รอดหรอก”

กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เจ้าคิดว่าข้าอยากหนีทุกครั้งเลยหรือไง ถ้าข้าสู้ไม่ได้…”

วิญญาณกรีดร้องก้าวมาทีละขั้นจากหมู่เมฆแล้วกล่าวว่า

“บัญญัติที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์โบราณถูกเจ้าสร้างขึ้นมา ถ้าเจ้ายังมีชีวิตต่อ ยุคโกลาหลทั้งหมดจะเผชิญกับตัวแปรมากขึ้น ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจอย่างหนึ่งขึ้นมา”

“อะไรล่ะ” กู่ฉิงซานถาม

“เจ้า กู่ฉิงซาน คือคนที่จะต้องถูกฆ่า หากเจ้าไม่ตาย บัญญัติก็จะไม่หายไป”

ขณะวิญญาณกรีดร้องกล่าว พลังของมันยิ่งมายิ่งหนักอึ้ง

แสงหมองหม่นล้อมรอบเขา ก่อเกิดเป็นวงแสงรอบข้าง

กู่ฉิงซานยื่นมือออกไป

เขาถือดาบพิภพขณะกวัดแกว่งอย่างแผ่วเบาสองครั้ง

ดวงตาของวิญญาณกรีดร้องร้อนแรง มันพึมพำว่า “นี่มันดาบพิภพ แล้วดาบศักดิ์สิทธิ์ล่ะ”

“วันนี้นางขอพักน่ะ ยังไงเสีย นางก็ไม่สามารถฆ่าเจ้าได้อยู่แล้ว” กู่ฉิงซานตอบ

วิญญาณกรีดร้องปิดปาก สีหน้าเฉยชา

หอกปรากฏขึ้นในมือของมัน

นี่ไม่ใช่ผู้ทำลายทุกสิ่ง แต่เป็นสิ่งที่นำมาใช้ทดแทน

“กู่ฉิงซาน ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้หวงแหนชีวิตตัวเองก็จริง แต่เจ้าก็ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลอยู่ตลอด ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเป็นชีวิตของคนอื่นล่ะ…”

หอกชี้ไปที่หมู่เมฆ

สัตว์ประหลาดโกลาหลทั้งหมดหยุดนิ่งพร้อมกันขณะมองแอนนา

“เทพที่แท้จริงมีบัญชา ฆ่านาง!”

“นางต้องตาย!”

“มันก็แค่เทพองค์ใหม่ ยังเติบโตไม่เต็มที่ ฆ่าได้อยู่แล้ว!”

“ฆ่านาง!”

“ทั้งหมด ฆ่านางหนูนี่ซะ!”

กองทัพโกลาหลเมินศัตรูที่อยู่ด้านข้างก่อนพุ่งเข้าหาแอนนา

“มาไม้นี้หรือ”

แอนนากัดฟันขณะโบกเคียวด้ามยาวเพื่อรับมือกับการลอบโจมตีระยะไกลที่มาถึงตัวแล้ว

ดวงตาของกู่ฉิงซานคมปลาบ จิตสังหารในร่างพุ่งพล่าน

วิญญาณกรีดร้องหัวเราะออกมา “ดูสิ! กู่ฉิงซาน เจ้าต้องกลัวในสิ่งที่ควรกลัวอยู่แล้ว!”

มันพลันชูหอกขึ้นมาไว้ตรงหน้า

ตัง!

เกิดเสียงสั่นไหวอย่างรุนแรง

หอกขัดขืนดาบในมือของกู่ฉิงซาน

ในเวลาเดียวกัน ผู้หญิงถือดาบยาวปรากฏขึ้นจากด้านหลังวิญญาณกรีดร้องก่อนแทงเข้าใส่ด้วยดาบ

..............................