1175 สงครามของบัญญัติและความโกลาหล!
ตอนที่ 1175 สงครามของบัญญัติและความโกลาหล!
เมื่อภูตตะโกนคำพูดเหล่านั้นออกมา กู่ฉิงซานก็พุ่งเข้าไปหาแม่นางเฮยไห่
ทุกคนแข็งทื่อ
วิญญาณกรีดร้องลังเลสักพัก แต่จิตสังหารบนร่างของมันค่อยๆ รวมตัว
ช่วงเวลานี้หยุดลงชั่วขณะ
ในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ คนแรกที่ตอบสนองคือแอนนา
หัวใจของนางพลันบีบรัดแน่น
หากเหล่าภูตไม่ได้เล่นตุกติก เช่นนั้นกู่ฉิงซานก็ต้องซ่อนอยู่ท่ามกลางภูตจริง
ส่วนทำไมเขาต้องซ่อนตัวนั้น มันต้องมีเหตุผลแน่นอน
หรือก็คือ
นางต้องถ่วงเวลาให้ฉิงซาน!
“เหอ!”
แอนนาพ่นลมออกจมูกขณะคว้าเคียวด้ามยาวแล้วเหวี่ยงข้ามไหล่ซ้ายไป
โลหิตไหลลงจากหน้าเคียวก่อนกลายเป็นเปลวเพลิงสีดำร้อนแรง
โดยไม่สนใจบาดแผลบนไหล่ แอนนายกเคียวด้ามยาวขึ้นสูงแล้วตะโกนว่า
“ความตายคือจุดจบของทุกสิ่ง ช่วงเวลาแห่งการแยกวิญญาณและเลือดเนื้อ!”
เคียวด้ามยาวแทงลงพื้นอย่างรุนแรงเพราะนาง
ตูม
เปลวเพลิงสีดำทะยานขึ้นจากเคียวดามยาวมุ่งสู่ท้องนภา กลายเป็นเงาสีเข้มก่อนพุ่งเข้าสู่ร่างของวิญญาณกรีดร้อง
กฎเกณฑ์ลึกลับ วิชาแยกร่างและวิญญาณแห่งความตาย!
วิญญาณกรีดร้องแข็งทื่อทันที
ร่างของมันล้มลง วิญญาณพุ่งออกจากร่าง
เมื่อเห็นว่าวิญญาณกำลังจะถูกดึงโดยพลังที่มองไม่เห็น การเปลี่ยนแปลงฉับพลันได้เกิดขึ้น
กลิ่นอายทมิฬไร้พรมแดนปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าราวน้ำตกขณะพุ่งเข้าสู่วิญญาณก่อนค่อยๆ หลอมรวมวิญญาณจนกลายเป็นอีกร่าง
นี่คือร่างขนาดใหญ่กว่าที่มีพลังไร้ขีดจำกัด!
ใบหน้าของแอนนาเปลี่ยนไป
แม้กระทั่งความตายก็ไม่สามารถเล่นงานอีกฝ่ายให้สาหัสได้งั้นหรือ
พลังศักดิ์สิทธิ์ของอีกฝ่ายจะขยายได้ถึงขนาดไหนกัน
นี่เป็นครั้งแรกที่วิญญาณกรีดร้องมองแอนนาตรงๆ ก่อนกล่าวด้วยเสียงผู้หญิงติดตลกว่า “เป็นวิชาความตายที่ดี แต่น่าเสียดายที่เจ้าเลือกคู่ต่อสู้ผิดไปหน่อย”
เสียงของมันพลันเปลี่ยนเป็นเสียงผู้ชายที่เต็มไปด้วยจิตสังหารก่อนคำรามออกมา “เทพแห่งความตาย ร่างของทุกชีวิตอยู่ในการดูแลของเจ้าก็จริง แต่มันก็ยังอยู่ในกรงของข้า การเหลือร่างมนุษย์เอาไว้จะยิ่งทำให้ข้าเข้าใกล้ความโกลาหลมากยิ่งขึ้น!”
กระแสอากาศสีเทาเคลื่อนลงมาจากท้องนภา หลอมรวมเป็นแสงเรืองรองในมือ
วิญญาณกรีดร้องชูมือขึ้น
พลังแข็งแกร่งกลายเป็นพายุหมุนที่กวาดไปทั่ว เสียงชายหญิงแผดเสียงคำรามจนทำให้ทั้งสี่ทิศสั่นสะท้าน
“ข้าคือเทพแห่งความโกลาหลที่แท้จริง พลังของยุคความโกลาหลห้อมล้อมข้าและร่วมมือกับข้าเพื่อบดขยี้ศัตรูทั้งหมด!”
แสงหมองหม่นพุ่งออกจากมือของมันก่อนเล็งไปที่แอนนา!
นี่คือความโกลาหลลงทัณฑ์ระดับสูง!
กลางอากาศ ชายชราเครายาวขมวดคิ้ว
เมื่อวิญญาณกรีดร้องพูดออกมา กู่ฉิงซานก็ได้ส่งคำขอถึงเขาแล้ว!
ชายชราเครายาวไม่ลังเลก่อนตะโกนว่า “ภูตทั้งหลาย พรพงไพร”
ภูตทั้งหมดหยิบไม้เท้าสั้นออกมาก่อนชี้ไปที่แอนนา
แสงสีเขียวน่าหลงใหลตกลงบนแอนนาก่อนกลายเป็นโล่ไม้สีเขียวเข้มเพื่อขวางกั้นการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์หมองหม่นทันที
ตูม!
การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์กระแทกเข้ากับโล่ขนาดใหญ่!
คลิ้ก! คลิ้ก! คลิ้ก!
ในหนึ่งอึดใจ ไม้เท้าสั้นในมือของเหล่าภูตแตกหักทีละอัน
โล่ไม้ยังคงหดลงและแตกสลายด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า
เมื่อเห็นว่าแอนนากำลังจะถูกการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์เล่นงาน ร่างหนึ่งพลันพุ่งออกไป
“ศัตรูของเจ้าคือข้า!”
แบร์รี่คำรามขณะยืนอยู่กึ่งกลางของการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ขณะเหวี่ยงหมัดเหล็กอย่างต่อเนื่อง
ชุดเกราะศึกของเขาแตกสลายจนสิ้น ร่างของเขากลายเป็นกระดูกทันที จากนั้นกลับมามีชีวิตอย่างรวดเร็ว
ด้วยวิธีนี้ เขาอยู่ระหว่างความเป็นความตายหลายครั้ง แสงของการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดหายไปเพราะหมัดเหล็กของเขา
“พรวด!”
แบร์รี่กระอักโลหิตขณะหาทางยืนอย่างยากลำบาก จากนั้นยิ้มกว้างออกมา “เจ็บเป็นบ้าเลย…”
มีอีกหลายคนตอบสนอง
หลานซิ่วโบกไม้เท้าที่เต็มไปด้วยอัญมณีก่อนกล่าวเสียงดังว่า “วิชาแสงสว่าง”
กองทัพจักรวรรดิเทียนหลันที่อยู่ด้านหลังเขาหยิบไพ่แบบเดียวกันออกมาคนแล้วคนเล่าก่อนกล่าวพร้อมกันว่า “ตามบัญชาของนายท่าน!”
แสงระยิบระยับพุ่งออกจากมือของทุกคนก่อนมารวมบนคทาของหลานซิ่ว
หลานซิ่วมองวิญญาณกรีดร้องแล้วร่ายคาถาเสียงดัง “ฆ่ามัน แสงแห่งอัญมณีทมิฬ!”
แสงหลากสีสันของจานเจียรพุ่งออกจากไม้เท้าขณะมุ่งตรงไปหาวิญญาณกรีดร้อง
อีกด้าน ปีศาจ จอมเวท นักรบ คนโจมตีระยะไกล อสุราจากหกภพและกบฏจากทั่วทุกมุมโลกระเบิดการโจมตีออกไป
สงครามได้เริ่มขึ้น!
เมื่อเห็นวิชาแห่งแสงหลากสีสันถาโถมไปทั่วสมรภูมิ มันกระหน่ำใส่วิญญาณกรีดร้องไม่มีสิ้นสุด
วิญญาณกรีดร้องยืนนิ่ง
วิชาของหลานซิ่วโดนใบหน้าของมันจนสลายหายไป
“คิๆๆๆ นี่คือการดิ้นรนครั้งสุดท้ายของพวกมดหรือ น่าเสียดายที่ตัวตนของพวกเจ้าต่ำเกินไป ไม่สมควรมาสู้กับเทพที่แท้จริงเลย” เสียงผู้หญิงหัวเราะออกมา
เสียงผู้ชายเริ่มร่ายคาถา
“ข้าคือเทพแห่งความโกลาหลที่แท้จริง ข้ารับใช้โบราณเหล่านั้นที่คืบคลานอยู่แทบเท้าข้า จงฟังคำเรียกขานแล้วฆ่าศัตรูที่มาขัดขืนเหล่าเทพ”
มันลอยอยู่ในอากาศ หมอกสีเทาไร้พรมแดนยังคงกระจายไปทั่ว กลายเป็นกำแพงหมอกสีเทาที่อยู่หลังท้องนภา
ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!
ปฐพียังคงสั่นสะเทือน
สิ่งมีชีวิตในตำนานตัวแล้วตัวเล่าออกจากมากำแพงหมอก
สัตว์ประหลาดพิลึก!
พวกมันมีขนาดใหญ่ รูปทรงเหมือนกับหอคอยปราสาท ร่างของพวกมันเต็มไปด้วยกลิ่นอายหมองหม่น แค่ลมที่พัดมาจากการหายใจก็ทำให้เกิดลมกระโชก
ทั้งหมดนี้คือสัตว์ประหลาดในตำนาน เมื่อศีรษะแต่ละหัวปรากฏขึ้น มันนำความโกลาหลและหายนะไม่สิ้นสุดมาสู่โลก
รอบสัตว์ประหลาดเหล่านี้ ความโกลาหลนับไม่ถ้วนมาถึงสมรภูมิพร้อมกัน
วิญญาณกรีดร้องกล่าวอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไปเลย ไปฆ่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าพวกเจ้า”
โฮก!!!
เหล่าสัตว์ประหลาดส่งเสียงคำรามจนสั่นสะเทือนปฐพี
อีกด้าน คนที่อยู่ในความโกลาหลของการต่อสู้แข็งทื่ออยู่กับที่
แข็งแกร่งเกินไป
สัตว์ประหลาดพวกนี้แข็งแกร่งเกินไป
สัตว์ประหลาดทุกตัวเทียบเท่ากับพวกกึ่งเทพในพื้นที่จ้าวโลกเป็นอย่างน้อย
แล้วจะสู้กับเจ้าพวกนี้ได้อย่างไร
ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้น
“ทุกคน ฟังให้ดี!”
เมื่อทุกคนหันไปมอง พวกเขาเห็นหมัดเหล็กแบร์รี่
เขาเต็มไปด้วยโลหิต แต่เจ้าตัวยังไม่รู้สึกรู้สาขณะกล่าวเสียงดังว่า “ที่พวกเรายืนหยัดอยู่ที่นี่ไม่ใช่เพราะสามารถจัดการศัตรูได้ ที่จริง พวกเราเข้าร่วมการต่อสู้ดุเดือดนี้ก็เพื่อความเพียรพยายามในหัวใจต่างหาก”
กลุ่มคนเงียบ
แบร์รี่กำถุงมือเหล็กกล้าแล้วกล่าวเสียงดังว่า “พวกคนบริสุทธิ์เหล่านั้นในโลกหลายร้อยล้านใบอาจจะมีญาติ สหายและคนรักของพวกเจ้ารวมอยู่ด้วย พวกเราจะสู้เพื่อทุกคนที่ควรค่าแก่การฟูมฟัก หากชนะ พวกเขาก็จะมีชีวิตรอด”
เสียงของเขาเบาและต่ำลง แต่มันกระจายไปตามสายลมทุกหนแห่ง “มาทำให้พวกเขาใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลเถอะ พวกเราจะอยู่ที่นี่และสาบานว่าจะปกป้องพวกเขาด้วยชีวิตตัวเอง!”
“นั่นคือเหตุผลที่พวกเรามาที่นี่!”
“ต่อให้พวกเราล้มเหลว!” แบร์รี่กระอักโลหิตออกมาก่อนพลันคำราม “แต่ก็ยังกล้าที่จะตายจากการต่อสู้!”
กลุ่มคนค่อยๆ เกิดความโกลาหลขึ้นมา
“ไป” ใครบางคนกระซิบ
“กลุ่มสัตว์ประหลาด ไหนดูซิว่าข้าจะฟันได้เท่าไหร่” ใครบางคนกล่าว
“มันก็แค่ความเป็นความตาย เหล่าจือเคยไปมาหลายโลกแล้ว ครั้งนี้ข้าจะจัดการเจ้าพวกสารเลวนี่เพื่อล้างแค้น!”
“ใช่ ข้ามาที่นี่เพื่อจะตายอยู่แล้ว ดังนั้นจะกลัวตายไปทำไม”
“ใช่!”
“ใช่!”
“ใช่!”
การสนทนาของกลุ่มคนยิ่งมายิ่งดังก่อนค่อยๆ รวมกำลังใจในการต่อสู้อย่างดุเดือด
พวกเขาคล้ายกับลืมไปแล้วว่าสัตว์ประหลาดน่าสะพรึงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามนั้นมันเป็นอย่างไร
แบร์รี่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วแผดเสียงคำรามออกมา “ทุกท่าน บุกเข้าไปพร้อมกับข้า”
หลังจากขยับ เขากระแทกพื้นจากยานอวกาศขณะพุ่งเข้าหากองทัพโกลาหลที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเพียงลำพัง
หนึ่งคนพุ่งเข้าหากองทัพโกลหาลและเทพที่แท้จริง!
เหล่าภูตไม่อาจหักห้ามตัวเองได้อีกต่อไป ชายชราเครายาวโบกไม้เท้าสั้นแล้วคำรามออกมา “ภูตทั้งหลาย บุก!”
หลานซิ่วชูไม้เท้าแล้วตะโกนออกมา “ทุกคน ขึ้นม้า บุก!”
ผู้ใช้ไพ่ทั้งหมดที่อยู่ด้านหลังเขาขึ้นม้าแล้วตะโกนพร้อมกันว่า “สู้เพื่อราชา!”
ปีศาจและอสุรากรีดร้องออกมา “บุก”
กู่เหยียนกระแทกหมัดเข้าหากัน ทั่วร่างระเบิดเปลวเพลิงออกมาก่อนตะโกนด้วยเสียงคมปลาบว่า “บุก!”
ทุกคน
ทุกคนที่ถูกเชิญให้มาเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้เคลื่อนไหว!
พวกเขาพุ่งเข้าหาสัตว์ประหลาดโกลาหลกับกองทัพโกลาหล!
ในเวลาเดียวกัน
“แบบนี้มันจะไม่เป็นไรหรือ” กู่ฉิงซานรีบถาม
หน้าต่างระบบเทพสงครามอธิบายว่า “เหตุผลที่ทำไมเฮยไห่ถูกใช้โดยมนุษย์โบราณในการคุ้มกันกำแพงเหล็กก็เพราะนางคือบัญญัติที่แข็งแกร่งที่สุดที่มนุษย์โบราณนำมาจากโลกคู่ขนาน ทว่า นางอ่อนแอมานานเกินไป ทำให้พวกเราต้องใช้เวลาเพิ่มเล็กน้อย”
เพราะการคุ้มกันของแอนนา แบร์รี่และเหล่าภูตจึงลงมือเพื่อเริ่มสงครามทั้งหมด วิญญาณกรีดร้องไม่มีเวลามาตามหาร่องรอยของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องซ่อนตัวสักพักเพื่ออัปเกรดแม่นางเฮยไห่ให้กลับไปเป็นบัญญัติ
หลังจากได้ยินคำตอบจากหน้าต่างระบบเทพสงคราม กู่ฉิงซานอดที่จะมองสมรภูมิไม่ได้
ศัตรูและพวกเขาเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้น!
“ถ้ามีพลังวิญญาณไม่พอ ใช้ของข้าได้เลย แต่รีบบอกด้วยล่ะ!” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ขอพลังวิญญาณหนึ่งล้านแต้มจากท่านได้หรือไม่” หน้าต่างระบบเทพสงครามถาม
“ได้!” กู่ฉิงซานตอบทันที
บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม ชุดตัวเลขโผล่ขึ้นมา
ทันใดนั้น แม่นางเฮยไห่มองกู่ฉิงซานจากไพ่ก่อนยิ้มออกมาแล้วกล่าวว่า
“ได้เลย!”
กู่ฉิงซานถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วรีบกล่าวว่า “แม่นาง โปรดช่วยพวกข้าต่อสู้ด้วย!”
“วางใจได้ ความโกลาหลคือศัตรูคู่อาฆาตของข้า ข้าจะทุ่มกำลังทั้งหมดที่มี” แม่นางเฮยไห่กล่าว
กู่ฉิงซานมองสมรภูมิอีกครั้ง
แบร์รี่บุกไปข้างหน้าเพื่อจะเข้าปะทะกับศัตรู
โดยไม่ลังเล กู่ฉิงซานหายไปจากที่ที่อยู่ในร่างมนุษย์
“แบร์รี่!”
“ทุกคน!”
ขณะถือไพ่ไว้ กู่ฉิงซานยืนอยู่ในอากาศขณะกล่าวเสียงดังไปทางสมรภูมิว่า “นี่คือศัตรูของความโกลาหลและเป็นผู้ช่วยที่แข็งแกร่งที่สุดที่ข้าหาเจอ!”
“ทุกคนเตรียมสู้พร้อมบัญญัติ!”
กู่ฉิงซานโยนไพ่ออกไป
ไพ่ถูกโยนออกไปก่อนหายไปจากอากาศบางทันที
ตอนนี้ แบร์รี่เผชิญหน้ากับความโกลาหลคนแรก
เขาโบกกำปั้นเหล็กก่อนระเบิดศัตรูด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ทันใดนั้น ชุดเกราะเหล็กพลันปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าก่อนสลายเป็นส่วนประกอบจำนวนมากแล้วมาปกคลุมเขาเอาไว้
จากนั้นทหารคล้ายมนุษย์สองคนที่ถูกสร้างขึ้นจากโลหะบริสุทธิ์ปรากฏขึ้นข้างเขา
แบร์รี่ตกตะลึงขณะมองคนแปลกหน้าสองคนที่อยู่ด้านหลังก่อนเงยหน้ามองกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานยกนิ้วโป้งให้ เป็นสัญญาณว่าไม่มีปัญหา
ตอนนี้ ความโกลาหลคนที่สองมาถึง แบร์รี่ตั้งกำปั้นอีกครั้ง
ตูม!
ทหารโลหะที่อยู่ด้านหลังเขาช่วยยิงอีกฝ่ายจนระเบิด
ในวินาทีต่อมา เกราะเหล็กทั้งหมดบนแบร์รี่พลันร่วงลงมา
ชุดเกราะทองแดงปรากฏขึ้นก่อนสวมมาที่ตัวเขาอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกัน แสงอ่อนๆ สาดส่อง
การเคลื่อนไหวของแบร์รี่คมปลาบมากขึ้น
ทหารโลหะอีกสี่คนปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเขา
ตอนนี้แบร์รี่เข้าใจสิ่งหนึ่งขึ้นมาก่อนระเบิดเสียงหัวเราะยาว
“ฮ่าๆๆ ผู้พิทักษ์เอ๋ย ตามข้าเข้าสู่สงคราม!”
“รับทราบ!”
ทหารโลหะตอบรับพร้อมกัน
ในเวลาเดียวกัน ภาพติดตาจำนวนมากปรากฏขึ้นบนผู้คนที่กำลังพุ่งเข้ามา
หลานซิ่วมองความว่างเปล่าสักพัก ชูคทาขึ้นสูงแล้วตะโกนว่า
“ข้าจะเปลี่ยนสัญญานี้พร้อมกับอัญมณีนับไม่ถ้วน ไพ่ผู้พิทักษ์อัญมณีเอ๋ย นี่คือการต่อสู้ดุเดือดที่พวกเจ้าต้องเอาจริง!”
ในแสงเจิดจ้าของไม้เท้า ยูนิคอร์นพลันยืนอยู่บนแสงจันทร์ขณะย่างเยื้องลงมาอยู่ข้างหลานซิ่วช้าๆ
“สัตว์ประหลาดโกลาหลหรือ” ยูนิคอร์นพ่นลมออกจมูก “ดูท่าข้าต้องทุ่มสุดกำลังสินะ”
กู่เหยียนยื่นนิ้วที่ลุกโชนด้วยเปลวเพลิงก่อนลากลวดลายเปลวเพลิงในความว่างเปล่า
เขาพึมพำเสียงต่ำว่า “สัตว์อสูรยักษ์ของโลกลาวาเอ๋ย ด้วยพลังบรรพกาลในสายเลือดของข้า ข้าขอกล่าวว่าช่วงเวลานี้คือช่วงที่เปลวเพลิงกำลังเดือดพล่าน”
ปฐพีสั่นสะเทือน
ธารลาวาไหลแนวขวาง
ยักษ์ที่เกิดจากเปลวเพลิงและหินคืบคลานออกมา
ร่างของมันเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ มือถือค้อนศึกหินสีดำเอาไว้
“ทำไมถึงเรียกข้ามา บุตรแห่งเปลวเพลิง!” ยักษ์ถาม
กู่เหยียนชี้ไปที่อีกฝั่ง
“อา เป็นสิ่งมีชีวิตโกลาหลนี่เองพวกมันสมควรถูกทำลาย!” ยักษ์คำราม
เหล่าภูตยุ่งอยู่บริเวณอากาศธาตุ ทันใดนั้น ชายชราเครายาวท่องภาษาภูตคลุมเครือออกมา
เมื่อท้องนภามืดมน หนวดนับไม่ถ้วนร่ายรำอย่างบ้าคลั่ง
ปลาหมึกภูตถูกอัญเชิญมา!
ครั้งนี้ มันอยู่ในสภาพพร้อมเต็มที่ พวกมันถูกอัญเชิญออกมาสิบส่วน!
แอนนายืนอยู่บนยานอวกาศด้วยสีหน้าซับซ้อน สายตาชำเลืองมองความว่างเปล่า นางกล่าวกับตัวเองว่า “แม่พิมพ์เทพ…”
ชุดสีดำยาวปรากฏขึ้นบนตัวนาง
เปลวไฟสีดำที่เป็นตัวแทนความตายแผ่ออกจากตัวนางขณะปกคลุมทั่วชั้นดาดฟ้าของยานอวกาศ
นางคล้ายกับเต็มไปด้วยความลึกลับและเคร่งขรึม
นางส่งเสียงกระซิบออกมา
“สุนัขแห่งความตาย”
“อีกาดำแห่งความตาย”
“พวกเจ้าคือบริวารของข้า ข้าจะมอบพลังแห่งความตายให้ มาสิ มาสู้ไปพร้อมกับข้า!”
ในเปลวไฟสีดำ สองเงาค่อยๆ เด่นชัดขึ้นมา
สุนัขสีดำและอีกาสีดำปรากฏตัวขึ้น!
“นานมากแล้วสินะ เทพของพวกข้า!” อีกาสีดำกล่าวอย่างแผ่วเบา
สุนัขสีดำค่อยๆ สูงเท่ากับตึกสามชั้น ร่างของมันปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงสีดำร้อนแรงอย่างเงียบงัน
มันคืบคลานมาตรงหน้าแอนนาแล้วกล่าวว่า “ท่านเทพแห่งความตาย พวกข้าจะเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้เพื่อเทพ!”
แอนนามองกู่ฉิงซานที่อยู่ในอากาศ มือกำเคียวด้ามยาวสีดำเอาไว้มั่น
“ไป ได้เวลาสู้แล้ว”
บนสมรภูมิ สัตว์ประหลาดที่ถูกอัญเชิญออกมาเป็นจำนวนมากเริ่มปรากฏตัวขึ้น กลุ่มคนทะลวงเข้าใส่ด้วยพลังแก่กล้ามากมาย
สงครามสุดเหลือเชื่อได้เริ่มขึ้น!
..............................