Chapter 1

I was standing at the front desk when I heard the commotion near the entrance of the hotel.

Men in black entered the hall.

Nagpatuloy ang bulong-bulungan.

Sa gitna ng halos labing dalawang kalalakihan ay naka tayo ang isang misteryosong lalaki.

Katamtaman lang ang tangkad nya. Mas maliit kaysa sa mga lalaking nakapalid sa kanya. But the man in the middle exudes elegance and class.

He has almond piercing eyes. Malago ang pilik mata at eyebrows. Pointed nose and a forbidden lips. His eyes were menacing. Tila ba inaarok ang sino mang matitigan. Mysterious and bold at the same time. He walks with confidence. Tila ba pag-aari ang bawat inaapakan.  His lips curve in a saccharine smile.

Mas mapula pa ata ang lips nya kaysa sakin.

He was busy with his phone pero nakaharap sya sa gawin ko. Ang mga taong nakapaligid sa loob ng hotel ay curious na nakatingin sa kanya.

Kahit ang mga socialite na nakapwesto sa loob ng Korean restaurant sa kaliwang bahagi ng hotel ay halos mabali na ang mga leeg sa paglingon sa bagong dating.

Pero ni hindi ito pinagtuunan ng pansin ng binata at tila balewala ang mga naririnig sa paligid.

If I'm not mistaken, THAT face is damn familiar.

'San ko na nga ba nakita ang mukhang iyon?'

Sa corridor ng penthouse ng hotel ay may malaking portrait. Na kapag napapadaan ako ay napapahinto para titigan iyon.

The man with a deep set of brown eyes.

Is the man infront of me.

He wears a casual get up pero hindi ako pwedeng magkamali. Sya yun. Ang lalaki sa larawan.

Hindi ko sigurado or hallucination ko lang ata pero bumaling sya direksyon ko at nagtagal ang titig. Even the side of his lips rose. At kung hindi lang sa kilabot na nararamdaman ko ay hindi ako magbabawi ng titig. Gusto kong basahin ang tila hidden message ng titig na iyon.

Kung hindi ako nagkakamali.

Luminga ako para tingnan kong may tao sa likod ko pero wala.

Pagbalik ko ng tingin sa kanya ay naglalakad na sila patungo sa private elevator.

"Miss, namisplaced ko yung susi at card ng hotel room ko. Pwede pahiram ng duplicate?" Untag ng babae sa aking harap. I smile at her and proceed with her queries.

Pagkatapos kong iabot sa kanya ang duplicate ay inabala ko ang sarili sa pag aayos ng records na nasa desk.

Crazy when I thought he was staring at me. Ni hindi nya nga ako kilala.

I sigh in disbelief. Nababaliw na ata ako o kaya naman ay dala lang ito ng antok sa magdamag na trabaho.

Bakit kasi ganun ang reaction ko kanina. Siguro ay napansin nya na titig na titig ako sa kanya.

He's a beauty. Hindi ko ikakaila yun, but at the same time he is dangerous.

Sa asta at aura nya pa lang ay nakaka intimidate na.

Napalingon ako kay Bom ng sumulpot mula sa opisina ng HR.

"Have you seen the men in black?" She asked with giddy smile.

"I did."

"So you saw Mr. Kwon?"

"Mr. Kwon?"

"The heir. Ang anak ng may-ari ng hotel. He was captured by the police yesterday. Naaksidente sa daan. He is the blacksheep of the family."

"Yung tinutukoy mo ba ay yung nasa portrait sa corridor ng penthouse floor?"

"Wrong! Hindi sya yun. Kakambal yun. Yung nasa picture ay ang acting CEO ng Kwon Corp."

"May kakambal sya?"

"Kakasabi ko lang Dara."pilosopong sagot nito na ikinangiti niya. Sanay na siya sa ugali nito.

"I'm sorry. Pero magkamukha kasi talaga sila."

Lumapit si Bom sa akin at bumulong.

"Ang sabi-sabi, hindi naman daw talagang kambal ang taga-pagmana ng Kwon Corp. He is bipolar or something like that. I don't know, I'm not familiar with the term. Sinasabi lang na kambal kasi may DID or something. Bago ka lang kaya hindi mo pa nakakaharap ang Boss Ji. Sya ang intimidating at matalinong CEO. Pantasya ng mga socialite. While yung nakita mo kanina is yung gangster at daredevil na si Sir Yong."

"Ano?" Naguguluhang tanong ko.

"Shhhh. Kapag nalaman ng management na pinagti-tsismisan natin ang pamilya nila ay baka mabigyan tayo ng memo or worst matanggal sa trabaho."

Napalinga naman ako sa paligid sa takot na may makarinig. Buti na lang at busy ang hotel dahil sa idadaos na annual party bukas gabi.

"So meaning to say, Mr. Ji Kwon and Mr. Yong Kwon seems to be two different person when the fact is iisa lang talaga sila?" Curious na ulit ko ng hindi nya marinig dahil sa nagkakagulong staff sa gilid ng Korean Restaurant sa gawing kanan.

"There! Sandara Park. See that man!" Sabay turo nya sa lalaking naglalakad patungo sa bakanteng table. Naupo ang lalaki na mabilis nilapitan ng isang crew ng resto. Dahil glass ang dingding ng resto at two way mirror iyon ay kita namin ang mga kumakain.

Ang lalaking tinuturo nya ay walang pinagkaiba sa lalaking dumaan kanina. Except that he is wearing a formal suit.

Seryoso ang mukha at walang bakas ng ngiti sa labi.

Indeed intimidating.

Matatakot ka na lumapit sa kanya, lalo na sa ekspresyon ng mata nya.

Mula sa hawak na menu ay umangat ang tingin nito at nagtama ang kanilang paningin.

Bigla siyang nakaramdaman ng panlalamig. His piercing eyes bored into her. Dark and mysterious. Hindi niya malaman kung bakit biglang nakaramdam ng matinding kaba. Tila ba biglang nalunod siya sa mata ng lalaking iyon.

'Damn. Am I hallucinating again??

Dahil I swear to God….. Tumango at bahagyang umangat ang labi nya habang nakatingin sa akin.'

Ang resto ay hindi kalayuan mula sa kinatatayuan niya.

Pero ako ba talaga ang tinitingnan nya???

At bakit? Do I know him?

Agad siyang nag- iwas ng tingin at inabala ang sarili sa mga nag iinquire, bagaman ramdam pa rin niya ang pagmamasid ng lalaki. Hindi tuloy niya alam kung dahil sa gutom o dahil dito kaya bahagyang nanginginig ang kanyang kamay.

Si Bom ay naagaw na ang pansin ng isang bakasyunistang mag asawa na mag che-check in.

"Pre ano Sunrise tayo later?"

Nakangising pinaglaruan ni Yong ang wine glass habang nakikinig sa pag-uusap ni Top at Seugri.

"Count me in." aniya na ikinagulat ng dalawa dahil kani-kanina lang ay mariin ang pagtangi niya.

"Somebody wants to get laid tonight."

Inignora niya si Seungri at ibinalik ang files na hawak sa mesa.

Tumayo ito at bago pa man niya malaman kung anong gagawin nito at nakuha na ang files na hawak niya kanina. He tried to control his reaction.

"Sandara Park?" basa nito sa label na nasa gilid ng folder.

Curiously Top walk near him and ogle on the papers.

" Type mo?" tila hindi makapaniwalang tanong nito.

"Maganda, pano mo nakuha ang files?" nanlaki ang mga mata na tanong ni Seungri. "Empleyado mo? Bro work etiquette naman."

" San mo nakilala? Saan to? Sa HR? " si Top.

"Ganda pre. Sa sunrise ba to? Pakilala mo naman kami. Malay mo di ka type, baka may pag-asa pa kami."

Binatukan ito ni Top na nakita ang pagbabago sa expression niya.

Pagalit na hinablot niya ang files na hawak nito at initsa sa mesa.

"What are you two doing here?"

Saglit na natigilan ang dalawa at namayani ang katahimikan sa loob ng penthouse. Si Top na unang nakahuma at hinatak si Seungri.

"Hinahanap namin si Yong, Ji. Pero kung wala siya ay tatawag na lang kami. Sige pre."

Nang makalabas ang dalawa ay tinungo niya ang veranda. Hawak ang wine glass ay ipinatong  niya iyon sa malapad na railings.

' She's a beauty indeed. At hindi magtatagal ay mapapasakin siya.'

The thought warm him. Muling binalikan ang paraan ng pagtitig nito sa kanya kanina.

' A scared cat.'

Napalingon siya sa loob ng marinig ang malakas na pagtunog ng intercom. Lumapit siya at pinidot ang nag iingay na aparato.

"Yes?"

"Sir Ji, meeting po with Mr. Kang"

Natigilan siya at napasulyap sa wrist watch na suot.

'The bastard. Late na naman.'

"Tell Daesung to go back early tomorrow. He's late again. You know I hate late comers. Inaabala niya ang mga susunod na gagawin ko."

Magalang na nagpaalam ang nasa kabilang linya pagkatapos sabihin na i-reschedule na lang uli ang meeting.

Maya maya pa ay nakarinig siya ng doorbell.

Must be Daesung. And true enough, not just Daesung but Youngbae also.

" Pasensiya na pre, caught up with traffic." Paliwanag nito na napasulyap sa mga  wine glass na nasa counter top.

Umupo sa couch si Youngbae at inabala ang sarili sa cellphone.

"Let's just schedule the meeting tomorrow lunch. Let's have a working lunch. By the way Youngbae the pageant will hinder a few events for the annual party for the upcoming launch –"

"Naayos ko na Ji, sa Lee Towers na lang ang pageant. Pumayag na si Mr. Lee but with a condition…"

Nagtaas siya ng kilay at hinintay na matapos ito.

"You will attend-"

"I told you I can't-"

"You can pare, nakausap ko na nag assistant mo. Wala kang naka schedule sa araw na iyon. Just give it a shot, say an hour or so then you can go…alam mo kung gaano kaimportante ang recommendation ni Mr. Lee para sa susunod na project ko."

Natigilan siya.

"He won't play fair. He wants me to date his daughter that's why,"

"At walang masama pare, maganda naman si Jooyeon. A model. Ganun katawan ang tipo mo di ba? Not the curvy but slim and statuesque."

He grimaces at the thought of that lady. He would give her a chance if he didn't caught her in that compromising situation.

'Pero hindi kasing ganda ng isang to…" si Daesung na ang pansin ay naagaw ng folder na nakapatong sa mesa. Nakalabas ang ilang papel at nasa ibabaw ang passport size photo ng dalaga.

"Kilala ko to" si Youngbae na hindi niya namalayang nakatayo na sa gilid ni Daesung.

Marahas siyang napalingon  dito, nagsasalubong ang mga kilay.

"You met her?"

"Oo, sa baba. Receptionist nyo to di ba? Hindi ako pwedeng magkamali dahil sa lahat ng front desk ay siya lang ang may pinakamaamong mukha. Laging nakangiti at tila manika sa uniform niya."

Inagaw niya rito ang folder at umikot para maupo sa swivel chair.

"Type mo?" tila hindi napansin ni Daesung ang masamang timpla niya dahil nagawa pa nitong tanungin si Youngbae na balewalang bumalik sa couch.

"Oo kaso mailap pare. I invited her for a night out pero mabilis pa sa alas kwatro ang pagtangi at tila ba allergic sa tao. Akala ko ay madali lang I approach pero –"

"Didn't I told you both to stop pestering my employees?"

"Come on, Ji. Tapos na ang trabaho niya ng lumapit ako."

Annual Party

"The company means to retain its mission. And it is to promote culture via innovation. We don't need to compromise the design and management to apply innovation. New technologies will be used to heighten the promotion of our own culture. Off course this will be a big risk but if we indeed intend to bring back the old but refreshing themes we must compromise.  We must not rely on what's in and what's not. Let us focus on being different and creating something new, but off course with a touch of beauty of our country by the use of our culture."

"I envy Director Kwon for having CEO Ji  as his heir. Unlike any other sons that an old rich family has, Ji has an ultimate goal. Solid and innovative. Hindi mo makikita ang kamaliian kahit sa kaliit liitang detalye. Smooth talker and persuasive. Kahit sino ay gugustuhing makinig kapag siya na ang nagsalita."

Tumango tango si Mr. Lee at hindi inaalis ang mga mata sa binatang nasa platform at nagpatuloy sa speech nito. Kitang kita ang mangha sa lahat ng tao sa loob ng bulwagan. Kahit ang mga serbidora ay nahinto ng ito na ang magsalita.

Sa mga babaeng nakikinig ay makikita ang paghanga at pagnanasa, while men envy him. Matalino, mayaman  at higit sa lahat magandang mukha na nagiging sentro ng atraksyon sa lahat ng tao, mapa babae man o lalaki, sa kahit anong edad.

'Jooyeon needs to make a move bago pa kami maunahan ng iba. '

He is a gem. Idagdag pa ang resources at influence na nakalakip sa pangalan  nito.

And a bachelor.

Lumaki ang ngisi ng matandang lalaki ng makita ang palapit na pigura ni Director Kwon.

Tumayo ito at nakipag hand shake. Hindi ito masyadong nagtagal sa pagbati dahil ibinaling agad ang tingin sa anak na nagsasalita sa platform.

" I would like to acknowledge the presence of Director Kwon, ladies and gentlemen." CEO Ji Kwon said that the attention was momentarily diverted to their side.

Nagtaas ng kamay ang Director para sa pagbati at nagpatuloy ang nakababatang Kwon pagkatapos.

" CEO Ji has impressive way of encouraging people. Napakaswerte mo Kumpadre sa iyong anak."

"Indeed. " tipid na sagot nito at hindi binawi ang mga mata sa anak.

Nang matapos ito sa pagsasalita ay mabilis na tumayo si Mr. Lee kasama ang ibang board members para batiin ang binata.

"Very impressive, I like the new projects. Ngayon pa lang ay nakikita ko na ang magiging response ng public consumers sa mga bagong proyekto."

Tipid na ngumiti ang binata at sumulyap sa ama. Alanganing tinapunan ng tingin ang mga bumabati at polite na nagpapasalamat.

"Thank Mr. Sy, I'm glad you learned something,"

"Everytime, CEO Kwon. Everytime. At nanghihinayang ako na hindi mo gustong pagbigyan ang gusto ko. My unica hija was beyond beauty. Matalino at sigurado akong magiging mabuting asawa –"

Tumawa ang binata at hindi na dinugtungan pa at pinatulan ang pang guguyo ng mga matatandang investors.

Si Mr. Lee na nakatayo sa di kalayuan ay tahimik na nagmamasid.

'Nasan na ba ang batang yun, sinasayang ang pagkakataon na mapalapit sa binata ng Kwon."

While Ji, politely decline unwanted overtures from the female population na lumapit pagkatapos ng matatandang lalaki.

Luminga linga siya at hinanap ang ama para magpaalam.

Nang makita ito na nakaupo at pinagmamasdan siya ay mabilis na naglakad ang binata palapit.

"Dad the pageant will start at 9. I'm getting late,"

Tumayo ang matandang lalaki at naglakad palayo sa karamihan.

"Tumawag ako kay Youngbae, Ji. Siya ang pumalit sayo bilang judge."

"Dad."

"Sinabi ko na sayo na layuan ang batang yun di ba?" mariing sambit nito.

"You know I can't." He said in a stern voice.

"I might terminate her contract kapag nagpatuloy ka sa ginagawa mo." Banta nito.

Ji smile in a sarcastic manner.

" If you do that dad, I will resign. Maghanap ka ng bagong CEO sa kompanya mo."

Pagkatapos ay tumalikod siya rito.

Frustrated." Walang kasalanan ang dalagang iyon sa nangyari sayo, Kwon Ji Yong!" mahina pero mariing saad ni Director Kwon.

"Don't meddle with my plans dad. Baka makalimutan kong tatay kita."