0587 การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย
ถึงเวลากินข้าว อวิ๋นตั่วก็คีบอาหารให้อวี่เจ๋อ ที่น่าตลกก็คือ อวี่เจ๋อที่ยังมีความหวาดกลัวหลงเหลืออยู่ในใจไม่กล้ากินเนื้อชิ้นนี้
อวิ๋นตั่วมองเขาพลางเอ่ยถาม “กินสิคะ”
“เดี๋ยวพี่ค่อยกิน”
“ทำไมต้องรอละคะ?” จู่ๆ เธอก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ “หรือว่ากินเนื้อไม่ได้ เพราะคอเลสเตอรอลสูง?”
จี้เวยกับอวี่เจ๋อไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ ทำไมจู่ๆ พูดถึงเรื่องคอเลสเตอรอลขึ้นมา
อวิ๋นตั่วหันมองจี้เวย “เขากินเนื้อไม่ได้ใช่ไหมคะ?”
คำถามที่จี้เวยได้แต่กระซิบกับตัวเองในใจ: เธอถามฉันแล้วฉันจะไปถามใครล่ะ? เงยหน้าขึ้นอีกทีก็เห็นอวี่เจ๋อขยิบตาส่งมา จึงได้แต่ตอบไปว่า “ใช่แล้ว เขากินเนื้อไม่ได้”
Soutenez vos auteurs et traducteurs préférés dans webnovel.com