ส่วนที่ 5 บทที่ 103-2

บทที่ 103-2 ค่ายทหารม่อเป่ย

เซี่ยม่อหานกำลังเก็บสถิติคนเจ็บหลังจบการสู้รบ เมื่อได้ยินคนมารายงานก็ชะงักค้างไปทันที

น้องตั้งครรภ์แล้ว?

คาดไม่ถึงว่านางตั้งครรภ์แล้ว?

เขาแทบจะนึกว่าตนฟังผิด ถึงอย่างไรที่ผ่านมาก็ไม่เคยได้ยินข่าวคราวว่านางตั้งครรภ์มาก่อน อดมิได้ที่จะถามผู้นั้นซ้ำอีกครั้ง “นี่เป็นเรื่องจริงหรือ?”

ผู้นั้นผงกศีรษะ ตอบด้วยความเคารพ “พระชายาน้อยเพิ่งมาถึงหน้าค่ายใหญ่ก็อาเจียนอย่างหนัก คุณชายใหญ่ส่งข้ามาถามท่านโหวว่าควรเชิญหมอในค่ายไปดูอาการหรือไม่”

“รีบไปเชิญมา!” เซี่ยม่อหานบอกทันที

ผู้นั้นรับคำแล้ววิ่งออกไปทันที

ผู้นั้นเพิ่งวิ่งไปไม่กี่ก้าว เซี่ยม่อหานก็ได้สติจึงตะโกนรั้ง “รอก่อน”

ผู้นั้นหยุดเท้า หันมามองเขา

เซี่ยม่อหานทำใจให้สงบครู่หนึ่ง กล่าวว่า “หมอในค่ายล้วนวุ่นกับการทำแผลให้ทหาร เจ้าไปตามชูฉือ ให้เขารีบไปดูอาการทันที”

“ขอรับ” ผู้นั้นออกไปทันที หมอในค่ายย่อมไม่มีวิชาแพทย์สูงเท่าชูฉือหมอประจำตัวของท่านโหวเซี่ย

เซี่ยม่อหานโยนงานในมือทิ้ง รีบสาวเท้าเดินไปยังกระโจมที่เตรียมไว้ให้ฉินเจิงกับเซี่ยฟางหวา เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูก็หันไปตะโกนเรียก “ทิงเหยียน”